W wyniku obróbki strumieniowo-ściernej występuje zjawisko " falowania" warstwy wierzchniej. Ma to miejsce szczególnie przy obróbce materiałów nieżelaznych i stalowych nieutwardzonych. Czynnik ten należy brać pod uwagę przy dokonywaniu pomiaru chropowatości powierzchni - szczególnie przy ustalaniu długości odcinka pomiarowego.
Obecnie stosowane metody pomiaru chropowatości powierzchni można sklasyfikować następująco:
Przy ocenie chropowatości cechującej się znacznymi wahaniami wysokości mierzonych nierówności, a więc takiej chropowatości jak po obróbce strumieniowo-ściernej, nie wydaje się celowe stosowanie przyrządów pomiarowych o wysokiej dokładności własnej.
W USA od wielu lat używane są wzorce Keane-Tatora, które schematycznie przedstawiono na rysunku 3. Najszersze zastosowanie mają jednak wzorce wg PN-EN ISO 8503-1. Przykład takiego wzorca przedstawiony jest na rysunku 4.
Komplet składa się z dwóch wzorców chropowatości powierzchni dla dwóch podstawowych kształtów ziarna ściernego; ostrokątnego (wzorzec G) i kulistego (wzorzec S). Każdy z wzorców ma cztery segmenty różniące się średnią arytmetyczną maksymalnych wysokości chropowatości Ry. Ry5 jest średnią arytmetyczną maksymalnych odległości między wierzchołkami a wgłębieniami profilu w obrębie odcinka elementarnego, wyliczoną z pięciu sąsiednich odcinków elementarnych. W tablicy 1. przedstawiono znamionowe wartości parametrów Ry5 dla poszczególnych segmentów wzorców. Zaś w tablicy 2. zestawiono klasyfikację ocenianych profili chropowatości.
Ogólna ocena chropowatości powierzchni za pomocą wzorców ISO polega na wzrokowym lub dotykowym porównaniu badanej powierzchni z wzorcami ISO.Wpływ parametrów obróbki strumieniowo-ściernej
Komentarze (1)