Pigment & spoiwo – kluczowa interreakcja
Bardzo ważnym jest interreakcja pomiędzy utwardzaczem a antykorozyjnym pigmentem. Mamy tu na uwadze stopień zwilżalności pigmentu oraz adhezji pomiędzy utwardzaczem a powierzchnią pigmentu. Słaba przyczepność utwardzacza może zwiększyć przenikalność pigmentu. Testy ukazane w niniejszym artykule, jakim poddany został dwuskładnikowy system farb epoksydowych wskazały, iż efekt ochrony antykorozyjnej uzyskany dzięki pigmentom może być również zachowany przy wykorzystaniu innych elementów. Lepsze parametry antykorozyjne uzyskujemy bez dodatku pigmentów, bez znaczenia czy w zastępstwie użyjemy bieli tytanowej, czy też siarczanu baru. Ta cecha jest szczególnie znamienna dla epoksydowych systemów dwuskładnikowych.
Systemy wodorozcieńczalne w zastępstwie systemów rozpuszczalnikowych
Wykres 2: Test komory wilgotnościowej na dwukomponentowych farbach epoksydowych z użyciem różnych pigmentów antykorozyjnych (detal przygotowany powierzchniowo: “Gardobond OC”, grubość powłoki 50 µm.).
Wykres 3: Test komory solnej na dwukomponentowych farbach epoksydowych z użyciem różnych pigmentów antykorozyjnych (detal przygotowany powierzchniowo: “Gardobond OC”, grubość powłoki 50 µm.)
Przyczepność powłoki została oceniona po przeprowadzeniu 1000 godz. testu komory solnej oraz komory wilgotnościowej. Następnie, po 2 godz. „leżakowania” przeprowadzono test nacięcia (DIN EN ISO 2409). Rozwiązanie wodorozcieńczalne wykazało pozytywne efekty, zaś rozpuszczalnikowe pokazało zmienne wyniki tak, iż w niektórych przypadkach nastąpiła całkowita utrata przyczepności. Podobne wyniki osiągnięto przy udziale dwupowłokowego wodnego systemu 2K-PUR (około 50 µm podkładu oraz około 50 µm powłoki nawierzchniowej) na nieprzygotowanej chemicznie stali. Wodne podkłady bez udziału pigmentów antykorozyjnych prezentują najmniejszą ilość rdzy pełzającej.
Komentarze (0)