Jako alternatywny system lakierowy stosowany jest poliestrowy lakier 2K, również z rozpuszczalnikiem, dostępny w kolorach czarnym, białym, kolorach RAL oraz jako system prześwitujący. Aby uzyskać typową dla fortepianów całkowicie gładką powierzchnię o wysokim połysku, korpus pokrywany jest wypełniaczem 2K zaraz po szlifowaniu. Po tygodniowym suszeniu i ponownym szlifowaniu następuje aplikacja lakieru kryjącego, znowu z niewielkim przetryskiem lakieru (mały Overspray). Jest on nanoszony metodą „mokrym na mokre” w ilości od pięciu do dziesięciu warstw, a następnie dwa tygodnie suszony. Po takim czasie lakier jest całkowicie wysuszony i utwardzony i może być wielokrotnie szlifowany bardzo drobnym papierem ściernym. - Na koniec nanosimy powłokę woskową, która polerowana jest miękkim krążkiem filcowym - wyjaśnia Wolfgang Schäffler.
Części korpusu, takie jak nakrywa górna, pulpit na nuty, nogi oraz lira (konstrukcja do której mocowane są pedały) lakierowane są w oddzielnych procesach odpowiednio do zastosowanego systemu lakierowego i zależnie od potrzeb mogą być dodatkowo polerowane. Aplikacja lakieru odbywa się w kabinie lakierniczej z systemem filtracyjnym (ściana wodna), który wychwytuje nadmiar lakieru. Podczas procesu lakierowania w kabinie panuje lekkie nadciśnienie. Gdy wszystkie części korpusu są już polakierowane i wypolerowane, fortepian jest gotowy do montażu. Na koniec jest on jeszcze raz strojony i przekazywany do sprzedaży. Całkowity czas produkcji takiego fortepianu wynosi od sześciu do dziewięciu miesięcy.
Jola Horschig, Springe
Tłumaczenie z „Besser Lackieren!” Michał Bedyk
nr 20/2008, s. 1, 7
Komentarze (0)