Korozja jako wynik oddziaływania ze środowiskiem dotyka każdego materiału. Szczególnie łatwo zniszczeniom korozyjnym ulegają metale, np. stosowane w budownictwie stale węglowe. Wykorzystanie stali stopowych, nierdzewnych jest rozwišzaniem realnym prowadzącym do obniżenia, a nieraz wręcz wyeliminowania skutków korozji, jednak z powodu kosztowności takiego przedsięwzięcia ma ono znaczenie marginalne. Tak więc w XXI wieku nadal buduje się i będzie się budować konstrukcje żelbetowe lub stalowe, a te drugie bezspornie należy zabezpieczyć przed korozją. Norma PN-EN ISO 12944 podaje jak zrobić to za pomocą powłok malarskich.
Treść normy
Norma PN-EN ISO 12944 jest jedną z najważniejszych norm dotyczącą zabezpieczenia antykorozyjnego konstrukcji stalowych. Została ustanowiona w 1998 roku jako norma ISO, a w trzy lata później doczekała się polskiego wydania. Norma składa się z ośmiu części, ułożonych w porządku obejmującym cały proces zabezpieczenia antykorozyjnego konstrukcji stalowej.
PN-EN ISO 12944-1:2001 Część 1: Ogólne wprowadzenie
PN-EN ISO 12944-2:2001 Część 2: Klasyfikacja środowisk
PN-EN ISO 12944-3:2001 Część 3: Zasady projektowania
PN-EN ISO 12944-4:2001 Część 4: Rodzaje powierzchni i sposoby przygotowania powierzchni
PN-EN ISO 12944-5:2001 Część 5: Ochronne systemy malarskie
PN-EN ISO 12944-6:2001 Część 6: Laboratoryjne metody badań wła�ciwo�ci
PN-EN ISO 12944-7:2001 Część 7: Wykonywanie i nadzór prac malarskich
PN-EN ISO 12944-8:2001 Część 8: Opracowanie dokumentacji dotyczącej nowych prac i renowacji
Część 1: Ogólne wprowadzenie
Pierwsza część normy określa zakres stosowania, wprowadza szereg pojęć i definicji oraz podaje krótkie streszczenia pozostałych arkuszy. Zakres normy ograniczony jest do zabezpieczenia powierzchni stalowych lub stalowych ocynkowanych konstrukcji przed czynnikami atmosferycznymi (z wyłšczeniem działania mikroorganizmów, chemikaliów, ognia oraz czynników mechanicznych), za pomocą systemów malarskich z farb ciekłych.
Część 2: Klasyfikacja środowisk
W części drugiej podano klasyfikację środowisk korozyjnych. Wyróżniono sześć kategorii korozyjności. Podziału dokonano ze względu na szybkość korozji stali i cynku. Przykładowo w środowisku C1 - średnie roczne ubytki stali wynoszą nie więcej niż 1,3 ľm a w środowisku C5-I od 80 do 200 ľm. Dodatkowo wyróżnione zostały trzy kategorie dla zanurzenia w wodzie słodkiej - Im1, słonej - Im2 i konstrukcji zakopanych w ziemi - Im3.
Komentarze (0)