Część 3: Zasady projektowania
Trzecia część normy dotyczy zasad projektowania z uwzględnieniem, gdzie to jest możliwe, wyboru rozwišzania konstrukcyjnego łatwiejszego do zabezpieczenia, pozbawionego tzw. pułapek korozyjnych. Konstrukcja powinna być tak zaprojektowana, aby możliwa była renowacja z użyciem dostępnych technologii i sprzętu we wszystkich miejscach. Zalecane jest stosowanie spoin ciągłych zamiast punktowych, eliminowanie miejsc, w których mogą gromadzić się osady i woda, uszczelnienie wšskich szczelin, zaokrąglenie krawędzi itp.
Część 4: Rodzaje powierzchni i sposoby przygotowania powierzchni
Czwarta część normy dotyczy sposobów przygotowania podłoża stalowego. Jest to przegląd metod z odwołaniami do właściwych norm.
Część 5: Ochronne systemy malarskie
Część 6: Laboratoryjne metody badań właściwości
Część szósta podaje metody badań przyspieszonych, pozwalające na wstępną weryfikacje przydatności systemów malarskich. Badanie opiera się na sztucznym starzeniu powłok w atmosferze nasilenia czynników korozyjnych takich jak: chlorki, para wodna, promieniowanie ultrafioletowe, dwutlenek siarki i ciecze.
Część 7: Wykonywanie i nadzór prac malarskich
Siódma część dotyczy wykonania powłok antykorozyjnych oraz nadzoru nad ich wykonaniem. Wprowadzone zostaje pojęcie powierzchni referencyjnej, czyli reprezentacyjnego fragmentu powierzchni, który zabezpieczono z udziałem przedstawicieli zainteresowanych stron, będšcego później przedmiotem umowy gwarancyjnej udzielanej przez producenta farb.
Część 8: Opracowanie dokumentacji dotyczącej nowych prac i renowacji
Ostatnia część poświęcona jest dokumentacji na nowe prace i renowację. W normie podane są przykładowe formularze pozwalające na protokołowanie istotnych parametrów prac antykorozyjnych, a nawet oceny rzeczywistego stanu zabezpieczenia starej konstrukcji z uwzględnieniem prawdopodobnych przyczyn uszkodzenia powłok i ewentualnej potrzeby renowacji.
Komentarze (0)