Okrelenie skłonnoci używanej farby proszkowej do tworzenia pyłowej atmosfery wybuchowej
Na poczštku użytkownik powinien sprawdzić właciwoci oferowanej farby proszkowej przeznaczonej do napylania, poprzez próbę uzyskania odpowiedzi na pytania: o Czy farba proszkowa, którš zamierza się stosować jest substancjš palnš? o Czy producent farby podaje w karcie katalogowej jej parametry wybuchowe (LEL i MIE)?
Odpowied na te i wiele innych pytań, powinna być punktem wyjcia do wyodrębnienia miejsc we wnętrzu i w sšsiedztwie kabiny oraz we wnętrzu i w sšsiedztwie urzšdzeń towarzyszšcych w obrębie, których palna farba proszkowa może tworzyć pyłowš atmosferę wybuchowš w trakcie napylania. Ponadto w trakcie napylania należy uwzględnić możliwoć równoczesnego występowania miejsc pyłowej atmosfery wybuchowej i osadów niezwišzanej farby proszkowej.
Podstawowym elementem przy ustalaniu rodzajów stref zagrożenia wybuchem jest identyfikacja ródeł emisji farby proszkowej w trakcie napylania. Potencjalnymi ródłami emisji palnej farby proszkowej wyposażenia linii do napylania sš kabina i urzšdzenia towarzyszšce. Czynnikami mogšcymi wpływać na kwalifikację ródła emisji sš: o zmiana cinienia we wnętrzu zestawu do napylania o rozdrobnienie i wilgotnoć używanej farby proszkowej o prędkoć transportowa (w instalacjach) o prędkoci powietrza przy czynnej wentylacji mechanicznej o prędkoć opadania farby proszkowej (nieodpowiednia wentylacja mechaniczna).
Wszystkie ródła emisji farby proszkowej w trakcie napylania powinny być podzielone ze względu na stopień emisji farby proszkowej. Uszeregowanie stopni emisji według malejšcego prawdopodobieństwa wystšpienia pyłowej atmosfery wybuchowej powinno być następujšce:
W pierwszej kolejnoci konieczna jest identyfikacja pierwotnego ródła emisji w trakcie napylania. Pierwotnym ródłem emisji farby proszkowej jest miejsce wylotu strumienia farby proszkowej z pistoletu napylajšcego. Inne miejsca linii do napylania, w których emisja farby proszkowej jest stała, w długich okresach bšd często to:
Wnętrza urzšdzeń towarzyszšcych, w których występuje pyłowa atmosfera wybuchowa należy traktować jako pojemniki farby proszkowej. Szczelne pojemniki pyłu nie stanowiš jako takie ródeł emisji farby proszkowej do otaczajšcej atmosfery. Obłoki mogš występować w ich wnętrzu cišgle, przez długie okresy czasu lub na krótko z częstotliwociš zależnš jedynie od cyklu procesowego. Uwzględnia się warstwy i nagromadzenia farby proszkowej, z których może powstać pyłowa atmosfera wybuchowa. Jest to szczególnie ważne w liniach do napylania, w których występuje ruch powietrza. Bierze się pod uwagę normalne warunki pracy, jak również możliwoć uszkodzenia elementów instalacji. W stanach awaryjnych pojemniki pyłu (instalacje pyłowe) mogš stać się ródłami emisji pyłu do otoczenia. Im wyższe jest cinienie wewnštrz pojemników, tym większa może być wydajnoć emisji. W przypadku elementów instalacji pracujšcych na podcinieniu, prawdopodobieństwo emisji pyłu do otoczenia jest znikomo małe.
Komentarze (0)