Pierwszy stopień emisji farby proszkowej
Emisja obłoku farby proszkowej do wnętrza kabiny przy czynnej wentylacji mechanicznej (praca z nadcinieniem) powoduje, że przez różnego rodzaju otwory konstrukcyjne lub powstałe na wskutek złej szczelnoci instalacji mogš stanowić wtórne ródła emisji farby proszkowej. Należy zidentyfikować każde takie ródło emisji farby proszkowej i dokonać jego kwalifikacji ze względu na częstotliwoć jego występowania.
Drugi stopień emisji farby proszkowej
Miejsca linii do napylania, w których w warunkach normalnej pracy, emisji farby proszkowej należy spodziewać się rzadko (awaria instalacji) i/lub w krótkim okresie (wyjštkowo). Takim miejscem jest najbliższe sšsiedztwo na zewnštrz kabiny do napylania przy czynnej wentylacji mechanicznej. Miejsca te sš oddzielnie klasyfikowane jako przestrzenie poza instalacjš (pomieszczenia lub przestrzenie otwarte), na których mogš gromadzić się osady farby proszkowej.
Rzadko jest możliwe, aby na podstawie prostego sprawdzenia projektu lub pobieżnych oględzin linii do napylania zadecydować, które częci instalacji majš być zakwalifikowane do jednej z trzech stref zagrożenia wybuchem. Prawidłowa klasyfikacja przestrzeni wymaga podejcia bardziej szczegółowego, polegajšcego na przeprowadzeniu możliwie głębokiej analizy ryzyka, co do możliwoci występowania pyłowej atmosfery wybuchowej. Ruch czšstek farby proszkowej w powietrzu jest zależny od siły bezwładnoci, uwzględniajšc grawitację. Rola sił bezwładnoci wzrasta z rozmiarem czšstek i gęstociš materii tworzšcych poszczególne czšstki. Turbulencja oraz pršdy konwekcyjne powietrza zjawiska towarzyszšce wentylacji odcišgowej mogš przedłużać czas opadania niezwišzanych czšstek farby proszkowej we wnętrzu kabiny lub w najbliższym sšsiedztwie. Ponadto wpływ wentylacji mechanicznej we wnętrzu kabiny do napylania, zmienia czas utrzymywania się stężeń wybuchowych farb proszkowych w powietrzu.
Rodzaje stref
Oszacowanie prawdopodobieństwa występowania pyłowej atmosfery wybuchowej w procesie napylania zależy głównie od wydajnoci pierwotnego ródła emisji i wentylacji mechanicznej.
Klasyfikowanie stref zagrożenia wybuchem zarówno we wnętrzu jak i w otoczeniu kabiny do napylania, na podstawie prawdopodobieństwa występowania pyłowej atmosfery wybuchowej. Zaliczenie przestrzeni zagrożonej wybuchem do okrelonej strefy dokonuje się w oparciu o ocenę prawdopodobieństwem zaistnienia wybuchu. Procedura klasyfikacji przestrzeni zagrożonych wybuchem pyłów przedstawiona jest w Europejskiej Normie EN 61241-10 "Urzšdzenia elektryczne do stosowania w obecnoci pyłów palnych. Częć 10: Zasady klasyfikacji przestrzeni gdzie palne pyły sš lub mogš być obecne" (Electrical apparatus for use in the presence of combustible dust - Part 10: Classification of areas where combustible dusts are or may be present). W wymienionej normie charakterystyczny jest dwojaki sposób wyznaczania zasięgu stref, a mianowicie:
Komentarze (0)