Ruz max =102 W
Neutralizatory ładunków elektrostatycznych to aktywna metoda obniżania potencjału na naelektryzowanych powierzchniach. W założeniu są one źródłem jonów, które osadzając się na detalach, pozwalają na neutralizację (zobojętnienie) ładunku elektrostatycznego. Stosuje się je tam, gdzie nie zdają egzaminu wcześniej wymienione metody.
Konieczność ochrony przed elektrycznością statyczną wynika bezpośrednio z obowiązujących norm i przepisów. Narzucają one wymagania w zakresie bezpieczeństwa pożarowo-wybuchowego oraz zagrożeń dla zdrowia.
Ocena zagrożeń w świetle norm i przepisów
Dostępne normy i przepisy szczegółowo precyzują wymagania dotyczące oceny zagrożeń pożarowo-wybuchowych od elektryczności statycznej.
Polska norma PN-92/E-05201 określa kryteria zagrożenia pożarowego i/lub wybuchowego wywołanego elektryzacją materiałów o płaskiej powierzchni. Do oceny zagrożenia stosowane są: gęstość powierzchniowa ładunku, potencjał powierzchni, natężenie pola elektrostatycznego. Zgodnie z ww. normą stan zagrożenia nie występuje, gdy:
* Vp 103 V przy Wz min 10-4 J
* Vp 103 V przy 10-4 J Wz min 5 10-1J
* E 105 V/m przy Wz min 10-4 J
* E 3,0 105 V/m przy 10-4 J Wz min 5 10-1J
s – gęstość powierzchniowa ładunku, C/m2,
Vp – potencjał powierzchniowy, V,
E – natężenie pola elektrostatycznego, V/m,
Wz min – minimalna energia zapłonu, J.
Norma określa również dopuszczalny czas relaksacji ładunku elektrostatycznego. Zagrożenie nie występuje, gdy t 10-3 s.
Norma podaje kryteria oceny zagrożenia w przypadku elektryzacji materiałów sypkich i aerozoli.
W strefach zagrożenia wybuchem istotnym elementem bezpieczeństwa jest posadzka, która ma umożliwiać spływ ładunków z ludzi, wózków transportowych itp., wreszcie sama nie powinna się elektryzować. Norma PN-92/E-05203 narzuca wymagania co do rezystancji (oporu) upływu Ru, która powinna być mniejsza niż 106W. Norma PN-E-05204 określa wymagania i środki zabezpieczenia przed elektrycznością statyczną w przestrzeniach zagrożonych wybuchem i niezagrożonych wybuchem.
Normy PN-EN 50050:2002 oraz normy serii PN-EN 50053 z roku 2002 i normy PN-EN 50059:2001, PN-EN 50176:2001, PN-EN 50177:2001, PN-EN 50223:2002 określają wymagania bezpieczeństwa podczas procesów elektrostatycznego wytwarzania pokryć malarskich i kłaczkowych (flokowych). Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z 28 lipca 2003 r. (Dz. U. 2003 r. nr 143, poz. 1393) „w sprawie zasadniczych wymagań dla urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem”, realizujące postanowienia Dyrektywy Unii Europejskiej 94/9/, narzuca (par. 10 p. 2) konieczność takiego projektowania i wytwarzania urządzeń i systemów ochronnych, by zapobiec zapłonowi atmosfery wybuchowej „uwzględniając charakter każdego źródła zapłonu: elektrycznego i nieelektrycznego „stosując odpowiedni środki należy zapobiegać ładunkom elektrostatycznym, zdolnym do wywołania niebezpiecznych wyładowań” (par. 26). Wymieniona już norma PN-92/E-05201 i pozostałe normy tej serii nie są normami zharmonizowanymi z tą dyrektywą.
Komentarze (0)