- następnym krokiem, który ja zastosowałem, było nałożenie warstwy przewodzącej. W tym celu zastosowałem lakier bazujący na srebrze. Jest to typowy lakier stosowany do uzupełniania ścieżek w obwodach drukowanych. Bucik musi być bardzo starannie pokryty warstwą lakieru srebrnego. Zwracam tutaj uwagę na sznurówki, które są najtrudniejsze do obróbki, wymagają dużej staranności w lakierowaniu.
- Całość była następnie długo miedziowana w kwaśnej kąpieli miedziującej przy stosunkowo niskim natężeniu prądu. Ma to na celu uniknięcie narostów miedzi na krawędziach bucika. Ja stosuję małą wanienkę z kąpielą miedziującą, ale nie stosuję mieszania powietrzem. Gdy cały bucik pokryje się miedzią, przenoszę go do dużej wanny i miedziuję już prądem ok. 2A/dm2 przez ok. 5 godz.
n Ostatnim etapem jest przecieranie na mokro powierzchni, a szczególnie krawędzi za pomocą łagodnego proszku ściernego, jak np. dawny „Jawox”. Uzyskamy niepowtarzalny wygląd detalu. Całość wygląda jakby wykuta z miedzi bardzo stara rzecz. Dla ciekawości chciałbym pokazać bucik wykonany przez lwowskich galwanizerów jeszcze przed II wojną (fot. 3).
Róża w miedzi
Podobną technikę zastosowałem do pomiedziowania róży. Jest to prawdziwy kwiat, który został zasuszony. Tutaj bardzo ważny jest proces suszenia. Przeprowadza się to w pojemniku wypełnionym boraksem. Kwiat wkładamy do np. wysokiej zlewki i następnie obsypujemy go starannie boraksem. Zwracamy uwagę, by liście oraz płatki nie uległy zdeformowaniu. Po zasypaniu całej rośliny odstawiamy pojemnik na kilka dni. W efekcie otrzymujemy pięknie zachowany suchy kwiat. Następnie również pokrywamy go lakierem nitrocelulozowym, tak jak w przypadku bucika. Zwracam uwagę, by lakier dostał się między płatki kwiatu. Po uszczelnieniu i wysuszeniu róża nadaje się do dalszej galwanizacji. Tutaj wytworzenie powłoki przewodzącej za pomocą lakieru srebrnego nie wchodzi w grę. Ja zastosowałem technikę lustra srebrnego. Cały proces jest bardziej skomplikowany.
Komentarze (0)