- Zagrożenie skażenia środowiska metalami ciężkimi i ich związkami winno być wyartykułowane w normach ścierniw niemetalowych, gdyż stanowi większe zagrożenia niż krzemionka krystaliczna.
- Należałoby zainteresować badaczy pyleniem ścierniw nierdzewnych z racji wzrostu ich zastosowania i wysokiej w nich zawartości chromu, niklu i innych metali ciężkich.
- Tylko dobrej jakości elektrokorund może obniżyć zawartość jonów rozpuszczalnych na powierzchni oczyszczanej.
- Śruty metalowe, mimo ogromnego poziomu toksyczności pyłów, stanowią dużo mniejsze zagrożenie dla środowiska z racji ich większej trwałości i stosowania ich przeważnie w komorach.
- Najmniejsze zapylenie w µg/m3 na stanowisku pracy przy usuwaniu powłok lakierowych powoduje oczyszczanie wodą pod wysokim ciśnieniem (1,5-7,9), zwilżonym ścierniwem (10,4-52,7), oczyszczarkami "bezpyłowymi" (podciśnieniowymi 27-76), suchym lodem (175) i ścierniwem piankowym.
- Systemy duplex i powłoki zawierające jako pigmenty antykorozyjne pył cynkowy, minię i chromiany oraz związki kadmu winny być usuwane za pomocą mokrego piaskowania.
Marek Marcinkowski
* Spis literatury dostępny w redakcji e-mail: redakcja@lakiernictwo.net
Komentarze (0)