Przeprowadzenie zabezpieczania
Powierzchnia drewna powinna być wolna od wszelkich zanieczyszczeń (starych farb, lakierów, zatłuszczeń, kurzu, pyłu, ziemi itp.) utrudniających wprowadzanie środków ochronnych i ich wnikanie w drewno. Elementy drewniane powinny być już całkowicie obrobione mechanicznie.
W przypadku dokonywania obróbki mechanicznej po impregnacji, miejsca wszelkich przecięć, nawierceń, strugań muszą być uzupełniająco zabezpieczone. Wilgotność drewna powinna wynosić około 20% lub mniej, a nie powinna być większa od punktu nasycenia włókien - ok. 28%. Drewno powinno więc być wysuszone naturalnie (sezonowane) lub sztucznie.
Ryc. 1. Głębokość zasinienia drewna w rezultacie działania grzybów sinizny wg PN-EN 152-1 – często występujące efekty działania środków dekoracyjno-impregnacyjnych w porównaniu z drewnem kontrolnym, niezabezpieczonym.
Fot. 3. Fragment próbki drewna bielu sosny zabezpieczonej środkiem dekoracyjno– impregnacyjnym po 6 miesiącach naturalnego starzenia wg PN-EN 152 – 1 bez kontaktu z gruntem – widoczne pęcherze na powierzchni powłoki.
Ilość środka ochronnego naniesionego na powierzchnię drewna najłatwiej oznaczać w toku realizacji zabezpieczania przez oznaczenie masy (objętości) preparatu zużytego do zabezpieczania partii drewna i oznaczenie powierzchni zabezpieczanego drewna. Objętość lub masę preparatu przelicza się przy zabezpieczaniu powierzchniowym na jednostkę powierzchni podając ilość w gramach preparatu/m2 (g/m2) drewna. Ilości te powinny być zgodne z zaleceniami odpowiednich aprobat technicznych, certyfikatów zgodności podawanych przez producentów preparatów lub naukowo – badawcze jednostki atestujące preparaty. Zalecane ilości wynikają z tzw. wartości krytycznych, ustalonych na podstawie badań skuteczności działania preparatu.
dr hab. inż. Andrzej Fojutowski,
docent ITD
Instytut Technologii Drewna
Poznań
Komentarze (0)