Zastosowanie biotechnologii do eliminacji LZO emitowanych w procesach lakierniczych
Spośród wielu technologii eliminacji LZO, które są dostępne do oczyszczania zanieczyszczonych strumieni powietrza, biologiczne metody zyskują coraz większe zainteresowanie ze względu na stosunkowo dużą atrakcyjność ekonomiczną i ekologiczną. Ponadto, metody biologiczne eliminacji LZO są bezpieczne, względnie proste w obsłudze, a przede wszystkim przyjazne dla środowiska, ponieważ nie generują produktów ubocznych, które trzeba deponować.
Produkt - informacje wstępne
Oczyszczanie powietrza jest tematem chętnie podejmowanym przez naukowców pracujących nad nowymi technologiami. Opracowanie systemu pozwalającego na ratowanie środowiska w sposób efektywny oraz ekonomiczny jest nie lada wyzwaniem. Ekoinwentyka Sp. z o.o. stworzyła skuteczne rozwiązanie do oczyszczania gazów odlotowych z LZO w Kompaktowych Bioreaktorach Trójfazowych (KBT). Technologia ta opiera się na procesach biologicznego rozkładu zanieczyszczeń. Wykorzystywane do tego są drobnoustroje, które w środowisku naturalnym "trudnią się" utylizacją LZO. Mikroorganizmom stwarza się optymalne warunki rozwoju i pracy, co powoduje przyśpieszenie procesu oczyszczania i jego bardzo wysoką efektywność. Zastosowanie Kompaktowego Bioreaktora Trójfazowego wykorzystującego procesy biooczyszczania gazów gwarantuje wymaganą redukcję lotnych związków organicznych i odorów powstałych w procesach produkcyjnych po najniższym możliwym koszcie. Technologia ma zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu zainteresowanego oczyszczaniem powietrza LZO i odorów, m.in. H2S, NH3, w tym szeroko rozumianego przemysłu lakierniczego (od produkcji lakierów do ich wykorzystania w procesach malowania, podkładów itd.). Wykorzystanie procesu biodegradacji do eliminacji LZO pozwala sprostać normom emisji wynikającym z przepisów prawa z zakresu ochrony środowiska (m.in. dyrektywa w sprawie ograniczenia emisji LZO 1999/13/WE (SED)). Dzięki wprowadzeniu automatyzacji sterowania procesami biodegradacji w reaktorach KBT, instalacje są możliwie najmniej obciążające ich użytkownika we wszystkich aspektach: sterowania, nadzoru, kosztów, kontroli parametrów i nakładów pracy. Ponadto, zastosowanie biodegradacji LZO w reaktorach KBT cechuje się długim czasem pracy reaktora, małą awaryjnością i wysokim stopniem automatyzacji procesów. Biodegradacja LZO, w porównaniu do "klasycznych" metod oczyszczania gazów odlotowych z LZO, takich jak np. termiczne lub katalityczne spalanie, nie potrzebuje dodatkowego źródła energii koniecznej do osiągnięcia i utrzymania wysokiej temperatury (co najmniej 400°C) potrzebnej do "utlenienia - spalenia" LZO. Takie dodatkowe "źródło" energii generuje kolejne koszty oraz ogromne ilości niepożądanej przez legislację UE emisji CO2 i NOx. Oszacowanie kosztów związanych z dodatkową emisją CO2 i NOx przedstawiono w tabeli 1. Rozważanym w symulacji zanieczyszczeniem był toluen. Oprócz dodatkowego źródła "węgla - energii" koniecznego do uruchomienia i utrzymania żądanej temperatury, potrzebne jest powietrze, w którym zawartość N2 wynosi ok. 70%, co powoduje, że oprócz emisji "z dodatkowego źródła węgla" - CO2, mamy do czynienia również z emisją NOx. Uśrednione koszty zawierające szkody środowiskowe, szkody społeczne (zachorowalność i śmiertelność) wynoszą w przypadku termicznego lub katalitycznego spalania wg Deshusses [Recent developments in biological techniques?" M.A. University of California (2006)] następująco:
Komentarze (0)