? LZO - 1000 $ /tonę; NOx - 18000 $ /tonę; CO2 - 33 $ /tonę
? daje to rocznie dla NOx i CO2 koszt:
2 500 000 $/rok (1,5 M$ CO2; 1 M$ NOx)
Alternatywą w takim wypadku wydaje się być zastosowanie procesu biodegradacji, której koszty dla wymienionej symulacji kształtują się następująco: dla K=97%, wynoszą - 13 000$/rocznie, brak emisji NOx, śladowa CO2 (K-konwersja)
Tabela 2. Korzyści z zastosowania procesu bioeliminacji LZO m.in. w przemyśle lakierniczym
Opis rozwiązania technologicznego oraz przykłady implementacji na świecie
W kompaktowych bioreaktorach trójfazowych (KBT) mikroorganizmy osadzane są na specjalnym wypełnieniu. Faza ciekła (woda wraz z solami odżywczymi) spływa cienkim filmem w dół po wypełnieniu, zwilżając warstwę (biofilm) biologiczną. Zanieczyszczony gaz spływa współprądowo względem cieczy. Zanieczyszczenia absorbowane w cieczy dyfundują do warstwy biologicznej (biofilmu) na powierzchni wypełnienia, gdzie ulegają tlenowej biodegradacji. Absorpcja, adsorpcja i biodegradacja zanieczyszczeń przebiega w jednym aparacie (reaktorze). Kompaktowe bioreaktory pracują w sposób ciągły, oczyszczając duże strumienie gazu ze szkodliwych zanieczyszczeń. Zapewniają również stałą kontrolę optymalnych warunków prowadzenia bioprocesów. Obecnie technologia bioeliminacji LZO i odorów w KBT została pomyślnie zaimplementowana przez Ekoinwentykę Sp. z o.o. w instalacjach pilotażowych m.in. w KGHM Polska Miedź S.A., Aquanet S.A. czy Zakładzie Gospodarki Odpadami (rys. 1 i rys. 2).
Rys. 2. Kompaktowy bioreaktor trójfazowy firmy Ekoinwentyka Sp. z o.o. do oczyszczania powietrza w Aquanet S.A.
Podsumowanie
Obecnie można stwierdzić, że wykorzystanie kompaktowych bioreaktorów trójfazowych wydaje się być skutecznym i atrakcyjnym zarówno ekologicznie, jak i ekonomicznie sposobem usuwania LZO z powietrza. Reasumując, wykorzystanie procesu biodegradacji m.in. w przemyśle lakierniczym do eliminacji LZO charakteryzuje się wieloma pozytywnymi cechami przestawionymi w tabeli 2.
Artykuł powstał m.in. dzięki współpracy w projekcie FORSZT.
Damian Kasperczyk
Ekoinwentyka Sp. z o.o.
Krzysztof Barbusiński
Politechnika Śląska, Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki, Gliwice
Violetta Kozik
Instytut Chemii, Uniwersytet Śląski w Katowicach
Komentarze (0)