Przyczyny niewłaściwego podejścia do ochrony przed korozją
Kiedyś było popularne powiedzenie, że „korozja powstaje na deskach kreślarskich” i odnosiło się głównie do projektów konstrukcji stalowych. Niestety, nie straciło ono na swojej aktualności, w edukacji kadry inżynierskiej i projektowaniu poprawy nie ma, natomiast doszły potężne zagrożenia biurokratyczne wynikające z aktualnego ustawodawstwa, na czele którego stoi „Prawo budowlane” i „Prawo zamówień publicznych”.
Przyczyn niewłaściwego podejścia do ochrony przed korozją należy upatrywać przede wszystkim w programach kształcenia. Mimo że na kilku politechnikach na wydziałach chemii, materiałoznawstwa i pokrewnych są katedry korozji, to z reguły na wydziałach architektury, budownictwa i kierunkach mechanicznych ilość zajęć dotyczących ochrony przed korozją jest albo znikoma, wręcz śladowa, albo nie ma jej w ogóle. Wielokrotnie prowadziłem w biurach projektów prezentacje dotyczące materiałów do ochrony powłokowej. W ich trakcie starałem się przedstawiać chociaż minimum wiedzy ogólnej z zakresu ochrony przed korozją i, niestety, wiadomości z tej dziedziny u przeważającej liczby uczestników tych szkoleń były znikome lub bardzo archaiczne. Wyjątek wśród polskich uczelni stanowi Politechnika Gdańska, organizująca studia podyplomowe oraz szereg szkoleń z zakresu ochrony przed korozją, jednak szkolenia te dedykowane są przede wszystkim do ludzi „powiązanych z korozją”. Dopóki na wydziałach architektury i wydziałach budowlanych, szczególnie przy specjalizacjach mostowych i konstrukcji stalowych, nie będzie przyzwoitego programu zajęć obejmujących technologie ochrony przeciwkorozyjnej, dopóty nie należy spodziewać się radykalnej poprawy. Od kilku lat Polskie Stowarzyszenie Korozyjne (PSK) organizuje konkurs na najlepszą pracę licencjacką i magisterską dotyczącą ochrony przed korozją. Pierwsze nagrody przyznano dopiero w tym roku tylko dlatego, że były to w ogóle pierwsze zgłoszone prace.
1) architektonicznej;
2) konstrukcyjno-budowlanej;
2a) drogowej;
2b) mostowej;
2c) kolejowej;
2d) wyburzeniowej;
2e) telekomunikacyjnej;
3) instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych;
4) instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych.
Od lat wśród wielu fachowców panuje opinia, że specjalność konstrukcyjno-budowlana jest zbyt szeroka. Daje uprawnienia projektowania i budowy obiektów z tak różnych materiałów budowlanych jak stal (metale), żelbety, betony, cegła itp. Już ich podstawowe parametry znacznie się różnią, stal ma doskonałą wytrzymałość na rozciąganie, a betony i cegła są przede wszystkim odporne na ściskanie. Wytrzymałość betonu i cegły na rozciąganie jest niewielka. Właściwości antykorozyjne tych materiałów są skrajnie różne i zupełnie inne mechanizmy korozji. Dla stali będzie to przede wszystkim korozja elektrochemiczna, dla cegły i betonu erozja spowodowana zmianami wilgotności i temperatur, a dla drewna korozja biologiczna (szkodniki, grzyby, bakterie itp.). Nie sposób rzetelnie opanować wszystkie zagadnienia związane z budową i poprawnym zabezpieczeniem obiektów wykonanych z tak skrajnie różnych materiałów przez jednego specjalistę. Gdyby nastąpił rozdział tych uprawnień, to zarówno projektanci konstrukcji stalowych, jak i pozostali uprawnieni uczestnicy procesu budowlanego mieliby szansę i powinni opanować zagadnienia związane z technologią ochrony przed korozją.
Komentarze (0)