Po konsultacjach doszliśmy do wniosku, że kształt krzywej sugeruje, iż nie pracuje jedna lub dwie kolumny transformatora. Dokładne pomiary napięć w instalacji prostownika wykazały, że rzeczywiście nie pracowała jedna kolumna. Przyczyna okazała się banalna, brak dobrego styku na zasilaniu transformatora. Poprawienie styków i dokręcenie jednej śruby radykalnie zmieniło sytuację. Powłoki zaczęły przypominać chromowe. Mało tego, w prostowniku zastosowaliśmy baterię kondensatorów o dużej pojemności (fot. 8), która zdecydowanie poprawiła charakterystykę krzywej. Im większe obciążenie, tym większą należy zastosować pojemność kondensatorów. Krzywa prądowa uległa wyrównaniu. Tak na marginesie, dostawcy dodatków do kąpieli chromujących zalecają stosowanie prostowników z pulsacją do 5%.
Prostowniki trójfazowe z autotransformatorem nie mają kondensatorów na wyjściu. Po prostu prąd otrzymywany z transformatora trójfazowego jest prostowany za pomocą układu zwykle sześciu diod i krzywa prądowa ma małą pulsację. Na czym polega prostowanie jedno-, dwu- czy sześciopulsowe pokazuje rys. 2, natomiast obraz oscyloskopowy wierzchołka krzywej dla układu sześciopulsowego przedstawia fot. 3.
Tyrystory zastosowane w układach prostowniczych obcinają część sinusoidy i dla wyrównania krzywej prądowej wskazane jest zastosowanie dodatkowych filtrów indukcyjnych. Zastosowany u nas układ sterowania tyrystorami jest realizowany za pomocą zwykłego potencjometru. Jednak by uzyskać dużą precyzję podczas ustawiania prądu, zastosowaliśmy potencjometr wieloobrotowy.
Na fot. 2 widoczna jest płytka z komórki Hulla, gdzie analizowano kąpiel, która praktycznie straciła wgłębność. Zakres powłok błyszczących wynosi 5-7 A/dm2. Kąpiel zawierała zbyt dużo jonów siarczanowych. Metodą na szybkie i skuteczne obniżenie siarczanów jest zastosowanie węglanu baru. Nadmiar siarczanów został wytrącony właśnie za pomocą węglanu baru. Efekty w postaci powiększenia się strefy błyszczącej były widoczne natychmiast. Dodatkowo, kąpiel została uzupełniona katalizatorami, co jeszcze poprawiło obszar prądowy, w którym występują powłoki błyszczące (fot. 3). Praktyczny zakres prądowy zawiera się od 2 do 10 A/dm2. Praca z komórką Hulla jest w sumie bardzo prosta, wyniki są natychmiastowe i przy pewnym doświadczeniu łatwe w interpretacji. Zdecydowanie polecam to narzędzie diagnostyczne wszystkim małym galwanizerniom. Ostatecznie tego typu komórkę można wykonać we własnym zakresie, np. z polimetakrylanu metylu (szkła organicznego). My wykonaliśmy ją sami i, jak dotąd, oddaje ona nam nieocenione usługi. Kształt i wymiary komórki Hulla są powszechnie dostępne w literaturze. Gorzej jest, jak już wspomniałem, z opisami interpretującymi wyniki uzyskane z tej komórki. I tutaj również najważniejsze staje się doświadczenie galwanizera.
Komentarze (0)