Artykuły branżowe

"wszelkiego rodzaju niedoskonałości powierzchni lakierowanych powodujące wykluczenie detalu z procesu sprzedaży".

Stosując powyższą definicję zakładamy, iż do sprzedaży możemy dopuścić produkty z pewnego rodzaju wadami lakierniczymi. Z punktu widzenia producenta to dobra wiadomość, ponieważ większa sprzedaż oznacza większe zyski, jednak z punktu widzenia klienta oznacza to, że kupuje produkty po niższych cenach, ale o niższej jakości. Ustalenie właściwych proporcji pomiędzy ceną i jakością powinno nastąpić w punkcie, w którym obie strony będą zadowolone - granicę tę powinny wyznaczać standardy jakościowe, które są jednocześnie formą wymogów klienta. Klient ustawiając je na odpowiednim poziomie decyduje o jakości otrzymywanych części, ale również o ich cenie. Standardy jakościowe, oprócz tego, że klasyfikują produkty, to pełnią jeszcze jedną bardzo istotną rolę, a mianowicie wprowadzają zasady oceny części dla wytwórcy, jak i dla samego klienta. Jasno określone standardy jakościowe powinny gwarantować otrzymanie produktu zgodnego z ich wymaganiami, bez względu na producenta. Najlepszym przykładem takiego działania jest chociażby przemysł motoryzacyjny - samochody z zewnątrz składają się wielu polakierowanych elementów, jak np.: karoseria, zderzaki, spojlery, listwy progowe, lusterka, klamki, grille, listwy boczne itp. Te wszystkie elementy zazwyczaj wykonane są w tym samym kolorze a standaryzacja pozwala na wykonanie każdego z tych elementów w innym miejscu świata, które po zmontowaniu całego samochodu sprawiają wrażenie jakby były lakierowane razem na jednej linii produkcyjnej. Jest to zresztą obecnie powszechnie stosowana praktyka przez producentów samochodów.

Reklama

Standardy jakościowe można określić w najprostszy sposób jako: "wady akceptowane przez klienta". Pewnego rodzaju przyzwolenie na ich występowanie musi być adekwatne do funkcji jaką pełni dany przedmiot oraz jak bardzo jest on widoczny dla użytkownika. Dla elementów znajdujących się na wysokości wzroku obserwatora kryteria jakościowe będą najbardziej wygórowane, natomiast dla elementów o powierzchniach, których podczas normalnego użytkowania nie sposób zobaczyć, mogą one być łagodniejsze. Według tej zasady wyznacza się strefy lakierowania (zdjęcie 1), których podział można przedstawić za pomocą następującej skali:

- STREFA "A" - to najważniejsze obszary najbardziej widoczne i narażone na ciągłą obserwację użytkownika. Powierzchnie te charakteryzują się najwyższą jakością wykonania, a wady i ich liczba zredukowana jest do minimum. W wielu przypadkach klienci w tych obszarach nie dopuszczają występowania żadnych wad.