W przypadkach, gdy nie jest niezbędne tak intensywne usuwanie naddatku, stosować można kształtki o mniejszej zdolności skrawnej, czyli kształtki o charakterystyce AX, czy najmniejszej zdolności skrawnej z wymienionych, czyli AXP. W niektórych przypadkach, np. klamki znalowe, detale wstępnie przygotowywane są za pomocą narzędzi ściernych nasypowych, usuwane są linie podziału i większe wady powierzchniowe. Nadawana jest wtedy wstępna chropowatość powierzchni. Następnie w wygładzarce pojemnikowej przy pomocy kształtek o niskiej skrawalności zaokrąglane są tylko krawędzie.
Należy uwzględnić fakt, że wybierając do procesu obróbki kształtki żywiczne, czy też ceramiczne o najwyższej zdolności skrawnej, należy się liczyć z dużym ich zużyciem w jednostce czasu. Istnieje potwierdzona praktyką produkcyjną zasada, że wzrostowi skrawności kształtek towarzyszy zawsze wzrost ich zużywalności. Kształtki o najmniejszej zużywalności to więc kształtki o małej skrawności. Należy więc przyjąć, że dążenie do uzyskania powierzchni detali o odpowiednio wysokiej chropowatości wymagane pod powłoki malarskie wiąże się ze stosowaniem kształtek o dużej zużywalności.
Tablica 2. Kształtki ścierne żywiczne zalecane do obróbki detali z metali nieżelaznych i tworzyw sztucznych pod powłoki malarskie.
Udział procentowy detali obrabianych w jednostce objętości wsadu roboczego, czyli stosunek objętości detali do objętości kształtek ściernych, posiada bardzo duży wpływ na efekty procesu obróbki. Przyjmuje się, że stosunek objętości kształtek do objętości obrabianych detali powinien się zawierać w przedziale od 3:1 do 6:1 [2]. W analizowanym tutaj przypadku obróbki, gdzie chodzi głównie o usunięcie warstw tlenkowych, zwiększenie chropowatości powierzchni, usunięcie zadziorów i zaokrąglenie ostrych krawędzi detali dopuszczalny jest większy udział przedmiotów w stosunku do ilości kształtek roboczych.
