Najwyższa trwałość - ze względu na swoją strukturę wewnętrzną drutu ciągnionego na zimno, prawie bez żadnych wewnętrznych wad (pęknięć, porowatości, skurczy, itp. wad), trwałość śrutów CCW może być o wiele razy większa niż śrutu odlewanego ze staliwa przy podobnej wielkości i twardości. Trwałość (czas życia) testowano w laboratorium i stwierdzono, że trwałość używanego śrutu CCW może być nawet 10 razy większa niż podobnej wielkości śrutów żeliwnych. Bardzo ważny jest sposób rozpadu ziaren śrutu. Większość śrutów pogarsza swój kształt, tworząc połamane cząstki. Cząstki śrutów ciętych z drutu CCW mają natomiast tendencję do zmniejszania swojego wymiaru, a nie złamań z ostrymi krawędziami.
Zużycie śrutów - badanie trwałości może być wykonane jako pomiar czasu życia (w cyklach życia Ervina) lub współczynnik podziału (w gramach na 1 cykl). Poprzez pomnożenie stawki podziału (gramów/cykl) przez koszty śrutów ($/gram), można określić względny koszt cyklu ($/cykl). Śrut cięty z drutu stalowego CCW35 uzyskuje współczynnik podziału 0,028 g/cykl, a koszt 2,27 $/kg. Koszt zużycia śrutu ciętego z drutu stalowego CCW 35 wynosi 42,9% w stosunku do śrutu staliwnego S-330.
Uniwersalność - jednym z najważniejszych walorów śrutów ciętych z drutu stalowego jest to, że mogą być wykonane z wielu materiałów: stali nierdzewnej (np. typ 302, typ 304, typ 430 i inne), stali węglowej o różnych poziomach twardości, aluminium, cynku i stopów niklu. Powierzchnia śrutu ciętego nie jest ograniczona do norm. Kondycjonowanie oferowane jest w standardowych stopniach: jako cięte, normalne i specjalne. Standardowe zakresy twardości śrutu ciętego z drutu ze stali węglowej to: regularne i niskowęglowe - HRC 45-55, wysokowęglowe - HRC 55-60 oraz specjalne - HRC 50-55.
Komentarze (0)