Technologia cynkowania zanurzeniowego (ogniowego) a środowisko
Metalowe powłoki ochronne nakładane metodą zanurzeniową w kąpieli stopionego metalu stanowią bardzo skuteczny i jeden z bardziej ekonomicznych sposobów długotrwałej (kilkunastu do kilkudziesięcioletniej) ochrony stopów żelaza (stali węglowych, żeliwa i staliwa) w warunkach korozji chemicznej i elektrochemicznej w atmosferze, ośrodkach wodnych, glebie itp.
Wprowadzenie
Najbardziej znane i rozpowszechnione na całym świecie – również w Polsce – jest cynkowanie zanurzeniowe, zwane potocznie cynkowaniem ogniowym. Znane są następujące rodzaje procesów: cynkowanie zanurzeniowe wyrobów, tzw. cynkowanie jednostkowe, cynkowanie zanurzeniowe blachy i drutu sposobem ciągłym. Pomimo tego, że cynkowanie zanurzeniowe jako proces tworzenia powłoki ochronnej jest znane od ok. 170 lat, liczba wersji technologicznych, środków stosowanych do operacji jednostkowych, rodzajów urządzeń pokazuje, że w dzisiejszych czasach jest to proces nowoczesny, zoptymalizowany pod względem ekologicznym, zużycia energii i materiałów. Obecnie technologia cynkowania nadal się rozwija, chociaż dla obserwatora spoza branży może to być niezauważalne. Niemniej jednak w dyskusjach nt. doboru technologii powłok ochronnych dla konkretnych wyrobów zdarza się, że powielane są opinie mówiące o tym, że cynkowanie zanurzeniowe (ogniowe) wywiera zdecydowanie negatywny wpływ na środowisko. W związku z tym w niniejszym artykule przedstawiono przykład nowoczesnej technologii cynkowania zanurzeniowego ze wskazaniem aktualnych działań w znaczącym stopniu ograniczających emisje substancji szkodliwych do środowiska.
Potencjalne zagrożenie środowiska
Na konwencjonalną metodę przygotowania powierzchni wyrobów i konstrukcji przed cynkowaniem składają się kolejno operacje: odtłuszczania, płukania, trawienia, płukania, topnikowania, suszenia. W tych procesach z reguły powstaje większa część odpadów. Podstawowe rodzaje odpadów występujące w procesie cynkowania tradycyjnego przedstawiono w tablicy 1.
Proces technologiczny
Obok przedstawiono jedną z nowszych wersji procesu (rys. 1), w której ograniczono do minimum zanieczyszczenie środowiska. Poprawie uległy również warunki pracy, a jednocześnie wzrosła jakość otrzymywanych powłok.
