Artykuły branżowe

Zastosowane farby proszkowe (firmy BECKERS, potem DU PONT kupowane za pośrednictwem POL-SVER), z racji swojego składu chemicznego, są ekologicznymi, tzn. pozbawionymi rozcieńczalników bardzo szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzkiego. Zastosowanie metody malowania proszkowego zagrożenia te wyeliminowało.

W firmie POLAM przy produkcji mebli, w tym głównie szaf metalowych, operacja przygotowania powierzchni przed malowaniem polegała na tzw. myciu. Elementy np. szafy (głównie korpusy, drzwi, półki) zanurzane były w wannach w kąpieli, tj. w podgrzanym roztworze wodnym odpowiedniego preparatu, a samo mycie polegało na usuwaniu z detali zanieczyszczeń mechanicznych i tłuszczów poprzez przecieranie ręczne szczotkami i czyściwem. Suszenie przed malowaniem odbywało się początkowo w temperaturze pokojowej i przyspieszane było w razie potrzeby odmuchem sprężonego powietrza. Ponieważ w efekcie stan przygotowania powierzchni nie zapewniał czasowej jej ochrony przed korozją, dlatego operację malowania należało przeprowadzić bezpośrednio po operacji mycia. Niemożliwe było tworzenie zapasów wyrobów umytych wcześniej, ponieważ w warunkach bardzo ku temu sprzyjających (wilgoć i temperatura) pokrywały się one szybko nalotem rdzy. Malowanie mebli metalowych początkowo polegało na ich natrysku ręcznymi pistoletami kubkowymi farbami szybko schnącymi, nitrocelulozowymi, tzw. nitro. Malowanie i suszenie odbywało się bezpośrednio na hali w temperaturze otoczenia, bez stosowania kabin.

Ulepszenie technologii przygotowania powierzchni oraz warunków pracy nastąpiło z czasem, po uruchomieniu operacji mycia w wykonanej szczelnej kabinie, gdzie mycie prowadzono ręcznym natryskiem odpowiednim pistoletem. Suszenie było o wiele szybsze, bo prowadzone w ogrzewanej kabinie. W 1989 roku w spółce LITPOL dokonano rozruchu, a w 1990 roku w pełni uruchomiono malarnię mokrą, można by powiedzieć, z prawdziwego zdarzenia. Zaprojektowana ona została i wykonana przez ZUGIL Wieluń. Urządzenia zlokalizowano w specjalnie do tego celu zmodernizowanym obiekcie. W skład malarni wchodziły: stanowisko zawieszania detali na przenośnik podwieszony o regulowanym ręcznie czasie taktu pracy, myjnia tunelowa, kabina malarska, suszarka po myciu i po malowaniu o temperaturze pracy 80-90°C, co związane było z wprowadzeniem w miejsce nitro farb piecowych ftalowo-karbamidowych. Na malarni znajdowało się również stanowisko malowania ręcznego w półotwartej kabinie malarskiej typu ściana. Stosowana aplikacja to również od 1990 roku ręczne pistolety natryskowe elektrostatyczne firmy WAGNER. Malarnia mokra w LITPOL-u funkcjonowała oficjalnie do maja 1998 roku - fizycznie zlikwidowano ją w 1999 roku.