Odpowiadając wprost na pytanie, jakie powłoki proszkowe kwalifikują się do poprawki, możemy stwierdzić, że są to:
- wymalowania, które zostały ze względów estetycznych zakwestionowane przez zleceniodawcę
- wymalowania niespełniające wymagań ochronnych, koniecznych do spełnienia dla planowanej eksploatacji.
Jak możemy poprawiać powłoki proszkowe?
Przed podjęciem decyzji o poprawianiu wadliwie wykonanej powłoki należy sobie najpierw odpowiedzieć na pytanie, czy to się opłaci. W przypadku, gdy koszt malowania jest tylko niewielkim procentem wartości pokrywanego przedmiotu wydaje się logiczne, że należy podjąć starania, by nałożoną wadliwie powłokę naprawić. Mamy do wyboru dwa rodzaje procedur poprawkowych: oszczędzające i radykalne. Te pierwsze zakładające, że wymalowanie może być doprowadzone do stanu użytkowego bez konieczności zdejmowania powłoki są zarezerwowane jedynie dla tych przypadków, kiedy farba proszkowa właściwie przylega do podłoża. Metody radykalne należy stosować, kiedy ratowanie powłoki nie daje żadnej gwarancji zachowania jej własności ochronnych, bądź ryzyko utraty tych własności jest zbyt wysokie dla powierzchni eksploatowanych w trudnych warunkach korozyjnych (np. narażenie na działanie warunków atmosferycznych).
Popularność powłok proszkowych wynika z ich doskonałych własności ochronnych obejmujących odporność mechaniczną i chemiczną, stanowiących dużą zaletę podczas eksploatacji, lecz również dużą przeszkodę w łatwym usuwaniu. Usuwanie powłok proszkowych jest kosztowne, pracochłonne i czasochłonne. Każda z dostępnych metod ma swoje poważne wady i ograniczenia. Zastosowanie obróbki strumieniowo-ściernej umożliwia mechaniczne usunięcie farby proszkowej w sposób dość brutalny. Wydajność procesu jest wprost proporcjonalna do energii ścierniwa, co przy niewłaściwej kontroli może prowadzić do powstawania uszkodzeń czyszczonej powierzchni. Chemiczne usuwanie powłok proszkowych obwarowane jest natomiast przepisami wymuszającymi stosowanie rozwiązań bezpiecznych dla środowiska i zdrowia. W wielu przypadkach jest obecnie najbardziej polecaną metodą radykalną, ponieważ nie ma szkodliwego wpływu na materiał podłoża. Po usunięciu farby otrzymujemy powierzchnię w stanie nieodbiegającym od stanu wyjściowego. Metody termiczne i mieszane (termiczno-chemiczne) przewidują podgrzanie pokrytego elementu do temperatury, w której następują zmiany we własnościach materiału podłoża. Ogranicza to znacznie zakres stosowania tego typu zabiegów. Każda z wymienionych metod usuwania farb proszkowych jest osobną dziedziną wiedzy, dlatego też zainteresowanych szczegółami odsyłam do informacji zawartych w materiałach informacyjnych dystrybutorów urządzeń i środków od zdejmowania powłok malarskich. My zajmiemy się w dalszej części tekstu poprawkowymi metodami oszczędzającymi.
