Zmiana przepisów ustawy - Prawo Budowlane od 29 listopada 2013 r.
Nowy 2014 rok przynosi nowe utrudnienia w realizacji inwestycji i planów organizacji lakierni. Wprowadzane na przestrzeni ostatnich kilku lat zmiany przepisów budowlanych, ochrony środowiska i tych o ochronie przeciwpożarowej zaostrzały coraz bardziej wymagania formalnoprawne stawiane lakierniom ciekłym na etapie ich organizacji i późniejszego funkcjonowania. Uruchomienie legalnej lakierni stało się zadaniem trudnym i dość kosztownym.
Od początku 2014 roku zadanie to może być jeszcze trudniejsze, a do tego bardzo drogie już na samym początku inwestycji. Teraz, z powodu jednego zapisu w znowelizowanej właśnie ustawie Prawo Budowlane, ucierpieć mogą interesy producentów i dostawców kabin lakierniczo-suszarniczych, wykonawców technologicznych systemów wentylacyjnych dla lakierni ciekłych i inwestorów, którzy nosili się z zamiarem budowy, organizacji, czy samej tylko modernizacji funkcjonującej już lakierni. Zabrzmiało groźnie. Czas na konkrety i wyjaśnienia co takiego się zmieniło i jakie są tego konsekwencje? 29 listopada 2013 roku obwieszczeniem Marszałka Sejmu RP (Dz. U. poz. 1409 z 2013 r.) opublikowany został tekst jednolity znowelizowanej właśnie ustawy Prawo Budowlane. Obok wielu nowych zapisów dotyczących tzw. pakietu energetycznego, w par. 29 rozdziału 4 "Postępowanie poprzedzające rozpoczęcie robót budowlanych" czytamy: "Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia, które wymagają przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, oraz przedsięwzięcia wymagające przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000, zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku, ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska, oraz ocenach oddziaływania na środowisko".
Dla każdej planowanej, modernizowanej lub remontowanej lakierni, czy też samej instalacji technologicznej do nanoszenia powłok lakierniczych, gdzie wykorzystywane są Lotne Związki Organiczne, bezwzględnie konieczne jest uzyskanie Decyzji o Uwarunkowaniach Środowiskowych (DUŚ). Organem, który wydaje taki dokument jest urząd gminy. Inwestor zwracając się o wydanie DUŚ i wyznaczenie w niej uwarunkowań na jakich zorganizować i użytkować można będzie planowaną instalację technologiczną lakierni, składa szczegółową informację o planowanym przedsięwzięciu. Informacja taka ma formę karty informacyjnej przedsięwzięcia lub raportu o oddziaływaniu obiektu na środowisko. Karta informacyjna to dokumentacja koncentrująca się na opisie zamierzeń przez obszerne odpowiedzi na pytania sformułowane przez ustawodawcę i zawarte w szablonie tego dokumentu. Celem ustawodawcy, który wprowadził do obiegu taką formę informacji o przedsięwzięciu, było uproszczenie procesu uzyskiwania DUŚ. Z założenia karta informacyjna miała być prostym opisem planowanej inwestycji w świetle jej oddziaływania na szeroko rozumiane środowisko, w tym także na społeczność lokalną. Niestety, urzędnicy przyzwyczajeni przez lata do analizy raportów o oddziaływaniu obiektu na środowisko zawierających mapy emisji i opadu substancji chemicznych, skomplikowane obliczenia i duże pakiety informacyjne o oddziaływaniu planowanego przedsięwzięcia na grunt, wodę, ścieki, powietrze i okoliczną przyrodę, z trudem przyzwyczajali się do analizy prostego opisu w "ubogiej" i ogólnikowej karcie informacyjnej. W wielu przypadkach domagali się uzupełniania danych w karcie prawie że do poziomu, jaki zawiera rozbudowany raport, wydłużając czas przeprowadzanej analizy i okres wydania ostatecznej DUŚ. W wielu przypadkach, zamiast prowadzić korespondencję z autorem karty informacyjnej, czy inwestorem, Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska (RDOŚ) lub sanepid uczestniczący w procedurze wydania DUŚ, nakazywały opracowanie rozbudowanego i szczegółowego raportu wydając odpowiednią decyzję.
Komentarze (0)