Artykuły branżowe

Aplikacja farb proszkowych

Prosty zestaw do malowania proszkowego można złożyć z trzech zespołów: systemu zasilania (odpowiedzialnego za transport farby), urządzenia kontrolnego (umożliwiającego regulację parametrów procesu) i elektrostatycznego urządzenia aplikacyjnego. Kabina natryskowa z systemem odzysku proszku jest używana dla umożliwienia maksymalizacji wykorzystania proszku, co gwarantuje efektywność procesu. System zasilania farbą proszkową składa się z zasobnika proszku, najczęściej wyposażanego w dno porowate pozwalające na fluidyzację zawartości i urządzenia pompującego, transportującego przewodami pneumatycznymi mieszaninę proszek-powietrze. W przypadku rezygnacji z fluidyzacji, zasobniki są zaopatrywane w wibratory zapobiegające zbrylaniu się proszku. Urządzenie aplikacyjne (inaczej pistolet natryskowy) jest odpowiedzialne za prawidłowe naładowanie cząstek farby proszkowej, jak również kieruje jej przepływem. Sposób i intensywność ładowania decyduje o ilości farby osiadającej na pokrywanej powierzchni i równomierności uzyskiwanego pokrycia. Kontrolę nad konturem strumienia farby i jego gęstością umożliwiają dysze wymienne, optymalizujące warunki aplikacji w zależności od kształtu malowanego przedmiotu. Pistolety natryskowe mogą być ręczne (trzymane przez operatora) lub automatyczne (mocowane na stałe, bądź na ramieniu manipulatora lub robota). W konstrukcji przeważającej liczby urządzeń aplikacyjnych ruch naładowanych cząstek proszku jest wspomagany przez pole elektrostatyczne. Powstaje ono pomiędzy pistoletem natryskowym a pokrywanym, uziemionym elementem. Jest generowane wysokim napięciem podawanym na elektrody. W przestrzeni działania pola elektrostatycznego dochodzi do wyładowań koronowych, powodujących jonizację pary wodnej znajdującej się w powietrzu i uwolnienie jonów stanowiących podstawowe źródło ładunku dostarczanego farbie proszkowej. W wyniku tego, że ruch napylanych cząstek jest kierowany zgodnie z liniami sił pola elektrostatycznego, pokrywane są również powierzchnie niebędące bezpośrednio na drodze pomiędzy pistoletem a malowanym elementem.

Alternatywnym sposobem ładowania farby proszkowej jest ładowanie tarciowe (tribo). W urządzeniach aplikacyjnych tego typu cząstki proszku uzyskują wysoki potencjał poprzez tarcie o siebie i o ściany kanału wykonanego z odpowiednio dobranego materiału (np. teflon), sprzyjającego separacji ładunków elektrycznych. Farba proszkowa jest w tej metodzie ładowana dodatnio. Farba proszkowa może być również aplikowana za pośrednictwem urządzeń nazywanych dyskami obrotowymi. W urządzeniach wykorzystywana jest turbina wprowadzająca w ruch obrotowy zestaw dwu dysków oddzielonych od siebie szczeliną, poprzez którą podawany jest proszek. Napylany ślad ma kształt walca a energia kinetyczna nadawana cząstkom farby jest powodowana siłą odśrodkową. Ładowanie proszku wspomagane jest polem elektrostatycznym pomiędzy dyskami i pokrywanymi, uziemionymi elementami lub z zastosowaniem elektrod zewnętrznych. Zastosowanie oscylatorów, manipulatorów czy robotów do prowadzenia aplikacji farb proszkowych redukuje koszty pracy i ułatwia zachowanie stałych parametrów jakościowych uzyskiwanych powłok. Systemy rozpoznawania obiektu, pozwalające na uruchamianie aplikacji farby tylko kiedy pokrywana powierzchnia jest w odpowiednim położeniu, pozwalają na ograniczenie ilości proszku kierowanego do systemu odzyskowego.