Utwardzanie powłok proszkowych
W przypadku termoutwardzalnych farb proszkowych, konieczna do utworzenia powłoki reakcja chemiczna wymaga dostarczenia w określonym czasie określonej ilości energii cieplnej. Podczas grzania farba najpierw stapia się tworząc powłokę, następnie żeluje, co jest oznaką rozpoczętego procesu sieciowania. Osiągnięcie zakładanych własności mechanicznych powłoki jest najlepszym znakiem właściwego zakończenia utwardzania. Wykorzystywane są różne metody dostarczania energii cieplnej do utwardzania powłok proszkowych. Piece konwekcyjne, najbardziej popularne, wykorzystują jako źródło energii zazwyczaj gaz ziemny. Wyposażone są w wymuszone systemy obiegu powietrza, rozprowadzające ciepło równomiernie w całej przestrzeni. W tego typu piecach powłoki są utwardzane wtedy, gdy temperatura pokrywanego przedmiotu wzrośnie powyżej minimalnej wartości przypisanej do konkretnej farby proszkowej. Piece promiennikowe wykorzystują jako czynnik grzewczy gaz lub energię elektryczną. Emitują fale w zakresie podczerwieni o odpowiednio dobranej długości. Energia promieniowania jest bardzo szybko absorbowana przez farbę proszkową i pokrywaną powierzchnię, bez konieczności grzania na wskroś całego malowanego elementu. Pozwala to na relatywnie szybkie stopienie proszku i rozpoczęcie sieciowana. Zastosowanie pieców promiennikowych skraca czas niezbędny do właściwego utwardzenia farby proszkowej. Niedogodnością przy stosowaniu tego typu rozwiązania jest potrzeba stałej ingerencji w ustawienia promienników przy malowaniu elementów o różnych wielkościach, szczególnie rozwiniętych przestrzennie. Piece, w których zastosowano kombinację strefy promiennikowej i konwekcyjnej pozwalają na skrócenie czasu utwardzania farby i oszczędność miejsca w malarniach, gdzie trudno zmieścić piec konwekcyjny o wymaganej przez proces technologiczny długości. Poza tym, stopiona farba w pierwszej strefie pozwala na zwiększenie ruchu powietrza w drugiej strefie, poprawiając skuteczność grzania, bez niebezpieczeństwa zdmuchiwania proszku z pokrywanych elementów. Opracowane i dostępne są również technologie grzania wykorzystujące promieniowanie bliskiej podczerwieni, promieniowanie ultrafioletowe czy wiązki elektronów. Te technologie otwierają nowe możliwości malowania proszkowego materiałów wrażliwych na działanie ciepła, jak produkty drewniane, tworzywa sztuczne, czy zmontowane zespoły zawierające mniej odporne elementy. Utwardzanie promieniowaniem ultrafioletowym wymaga farb o specjalnej recepturze. Najpierw proszek jest podgrzewany do temperatury, w której stapia się, po czym jest eksponowany na działanie energii fal ultrafioletowych. Fotoinicjatory zawarte w farbie absorbują promieniowanie i umożliwiają pełne usieciowanie powłoki w czasie niewielu sekund. Utwardzanie promieniowaniem bliskiej podczerwieni również wymaga farb proszkowych o specjalnej recepturze oraz wysokoenergetycznych źródeł światła z systemami skupiającymi dla umożliwienia pełnego przebiegu procesu w czasie kilkunastu sekund. Można dzięki tej technologii malować proszkowo zmontowane zespoły zawierające, np. gumowe uszczelki, czy puszki poduszek powietrznych. Piece indukcyjne są zazwyczaj używane do podgrzewania elementów przed malowaniem, kiedy chcemy zwiększyć grubość możliwej do nałożenia powłoki. Z taką sytuacją mamy do czynienia przy malowaniu farbami epoksydowymi, np. rur dla gazociągów. Tego typu systemy pracują w liniach o dużej prędkości a grubość uzyskiwanych powłok zazwyczaj przekracza 250 µm.
Komentarze (0)