Artykuły branżowe

Uszkodzenia powłoki gumowej spowodowane zanieczyszczeniami chlorowymi.

Rzecz komplikuje się jeszcze bardziej, gdy ustalone dla obiektu obciążenia medialne zmieniają się podczas eksploatacji uruchomionego dużo wcześniej urządzenia. Pomijając przypadki zakrawające na miano „awanturnictwa przemysłowego”, polegające na stosowaniu zbiornika obliczonego np. na eksploatację ługu jako uniwersalnego magazynu chemikaliów, to wielokrotnie zdarza się, iż wykładziny muszą pracować w środowiskach innych, niż pierwotnie projektowane. I znów – nie chodzi o zmiany generalne, ale o „dodatki” pojawiające się nagle w obiegach przemysłowych, przy czym często nierozpoznane albo wprowadzane z powodu „stanów wyższej konieczności”. Najlepszym przykładem takich zdarzeń jest metalurgia metali kolorowych, w której urządzenia projektowane dla obciążeń wynikających ze składu rud węglanowo-siarczkowych muszą - ze względu na zubożenie podstawowego kruszcu w złożu - okresowo przyjmować surowce zawierające dodatki fluorowe, tnące jak brzytwa wszystkie podstawowe materiały konstrukcyjne, z ceramiką białą i węglową włącznie.

Z przytoczonych faktów wynika, iż poznanie rzeczywistych składów chemicznych mediów, ich zmienności w czasie oraz możliwego rozrzutu parametrów technologicznych i wszystkich pozostałych obciążeń eksploatacyjnych (ścieranie, naciski, wibracje etc.) staje się istotnym elementem procesu konstruowania aparatów chemicznych i urządzeń przemysłowych. Szkoda, że ten pogląd wciąż nie znajduje należnego uznania a cały proces projektowania aparatury z wykładzinami chemoodpornymi nawet w stosunku do kompletnych linii technologicznych coraz częściej sprowadza się do pytania typu: Prosimy o dobranie wykładziny gumowej dla zbiorników na siarczan amonu 48% / 60°C; chlorek amonu 18% / 80-120°C; fluorek amonu 15% / 90-110°C i azotan amonu 7% / 95-100°C. Nie widać tu troski o precyzję, choćby o zasygnalizowanie obecności śladowych ilości amoniaku, bardzo niebezpiecznego dla powłok gumowych czy też wskazanie zagrożeń erozyjnych – podstawowych dla wskazanych „mediów”. I bez dyskusji – takie stawianie sprawy jest wynikiem obserwowanej od dawna już tendencji, gdzie cztery nity do zamocowania tabliczki fabrycznej na zbiorniku zajmuje projektantom urządzeń więcej miejsca w dokumentacji niż problematyka „antykorozyjna”, sprowadzona do wymagań życzeniowych przekraczających możliwości inżynierii materiałowej i zastępująca procedury postępowania inżynierskiego wpisem: „Rodzaj wykładziny ochronnej dobierze jej wykonawca wyłoniony w drodze przetargu”.