Sztuczne uszczelnienie można osiągnąć stosując albo chemiczną obróbkę powierzchni metalizowanej (fosforanowanie, chromianowanie, nakładanie gruntów reaktywnych), albo odpowiednio dobrany preparat lakierowy, który wypełniając pory nie formuje na metalizowanej powierzchni żadnej powłoki oprócz cienkiego filmu o znikomej grubości. Powłoka uszczelniająca może stanowić tzw. sealer lub tie coat, mający za zadanie usunąć powietrze z porowatej warstwy metalizacyjnej przed nakładaniem na nią systemu malarskiego.
Uszczelniaczom stawia się następujące wymagania:
- niska lepkość dla zapewnienia dobrej penetracji podłoża;
- niska zawartość substancji stałych w % objętościowych;
- średnia zawartość pigmentów;
- duża odporność na narażenia chemiczne i korozyjne;
- mała zdolność absorpcji wody i wilgoci;
Uszczelniacze mogą być wyrobami niepigmentowymi lub pigmentowymi, w tym również płatkami aluminiowymi. Jako spoiwo preferowane są żywice jednoskładnikowe, głównie z uwagi na późniejszą renowację. Należą do nich kopolimery chlorku winylu i octanu winylu, żywice fenolowe, silikonowo-alkidowe i silikonowe. Dwuskładnikowe powłoki oparte na spoiwach epoksydowym i poliuretanowym mogą być również stosowane jako uszczelniacze. Należy się jednak liczyć z utrudnieniami, jakie stwarzają one przy renowacji. Niezależnie od tego czy powłoka metalizacyjna jest uszczelniona, czy nie, można stosować powlekania systemem powłok ograniczonych zarówno dla celów estetycznych, jak i dla zwiększenia trwałości systemu ochronnego. Zwłaszcza żywotność powłoki cynkowej znacząco wzrasta poprzez powleczenie jej powłoką malarską. System malarski, a szczególnie powłoka nawierzchniowa musi charakteryzować się odpornością na narażenia występujące w czasie eksploatacji konstrukcji. Optymalne właściwości powłok metalizacyjno-malarskich uzyskuje się, jeśli nakładanie pierwszej warstwy malarskiej nastąpi nie później niż 8 h po natrysku powłoki cynkowej lub ze stopu ZnAl5 i nie później niż 24 h po natryskiwaniu powłoki z aluminium lub ze stopu AlMg15. Wydłużanie tego okresu jest o tyle niekorzystnie, że powstające na powierzchni tlenki i wodorotlenki metali mogą utrudniać wnikanie wyrobu lakierniczego w pory i pogorszenie wskutek tego uszczelnienia oraz powiązania powłoki malarskiej z powłoką metalową. Sposoby nanoszenia farb oraz warunki wykorzystywania prac malarskich podano w normie PN-H-04684:1997.
Kontrola jakości procesu
Komentarze (0)