Już pierwsza operacja - chłodzenie wstępne spalin surowych z równoczesnym podgrzewaniem gazów oczyszczonych przed skierowaniem ich do komina (poz. 1, patrz schemat) - wymaga realizowana między nimi wymiany ciepła w zakresie 180-140°C (chłodzenie) i 60-80°C (podgrzewanie w celu uzyskania właściwego ciągu kominowego z równoczesnym wyeliminowaniem kondensacji pary wodnej w przewodzie kominowym). Zależnie od konstrukcji wymiennika do ochrony jego powierzchni stosowane są natryskiwane powłoki winyloestrowe z mineralnym wypełniaczem płatkowym, lokalnie wzmacniane laminatem poliestrowo-szklanym (wymienniki mechaniczne z rotacyjnym elementem ciepłowymiennym), albo wykładziny teflonowe w coraz bardziej powszechnych wymiennikach wodno-rurkowych lub "krzyżowych" z membranową wymianą ciepła między strumieniami chłodzonego, surowego, gorącego gazu wlotowego i podgrzewanym, odsiarczonym gazem wylotowym. O ile stosowane w tym węźle żywice i laminaty nie wychodzą poza zasięg "antykorozyjnej klasyki", to teflon jest bardzo nowatorskim rozwiązaniem, tym bardziej, że wnętrze wymienników zawiera liczne elementy konstrukcyjne wymagające specjalnych przejść i chwytów montażowych. Nawiasem - ze względu na obecność resztkowych popiołów w gazach surowych po odpylaniu elektrostatycznym zarzucono bardzo ciekawą koncepcję "schładzania-podgrzewania" z zastosowaniem rur cieplnych. To istne "perpetum mobile" nie znalazło sposobu ochrony przed korozją przy równoczesnym zapewnieniu subtelnej równowagi termodynamicznej zakłócanej strumieniami wody używanej do spłukiwania gromadzącego się na powierzchniach rur popiołu.
