- Rozlewność
Rozlewność lakieru jest to cecha wskazująca, czy po nałożeniu na podłoże, mokra jeszcze warstwa posiada tendencję do wyrównywania śladów po pędzlu w dostateczny sposób zapewniający gładką powłokę po wyschnięciu. Rozlewność oznacza się według PN-89/C-81507 specjalnym aplikatorem posiadającym pięć podwójnych wycięć o głębokości od 0,25 do 4,0 mm. Po nałożeniu na płytkę szklaną badanego lakieru za pomocą tego aplikatora ocenia się liczbę zalewających się rowków i ocenia zgodnie z normą według 11-stopniowej skali rozlewności, gdzie 0 to najgorsza rozlewność, a 10 najlepsza. Lakiery powinny mieć wysoką rozlewność, gdyż nierówne powłoki posiadające ślady po przeciągnięciach pędzlem mają nieestetyczny wygląd, szczególnie, jeżeli powłoka lakieru jest z połyskiem. Opracowany przez Instytut Techniki Budowlanej ZUAT-15/VIII.04/2003 podaje wymaganie rozlewności jako co najmniej 6. W normie PN-C-81800:1998 i PN-C-81923:2004 wymaganie to jest na poziomie co najmniej 9, a w normie PN-C-81802:2002 co najmniej 8. Rozlewność lakieru jest związana z jego lepkością i czasem wypływu. Jeżeli lakier nie posiada dostatecznej rozlewności w postaci handlowej, można go rozcieńczyć celem poprawy tej własności.
W normie PN-C-81800:1998 temperatura zapłonu lakierów ftalowych wymagana jest co najmniej 21°C. Jest to zbyt niskie wymaganie jak dla naszego klimatu, gdyż ze względu bezpieczeństwa wymaganie to powinno być zwiększone do co najmniej 26°C. Temperatura zapłonu jest badana w specjalnym aparacie i określa najniższą temperaturę, w której lakier oraz jego pary ulegają zapłonowi pod wpływem źródła ognia.
- Elastyczność
Elastyczność powłok lakierów oznacza się poprzez zginanie powłoki z podłożem na cylindrycznym trzpieniu o określonej średnicy. Ta średnica, przy której nie następuje spękanie powłoki podczas zginania, jest wynikiem badania elastyczności. Elastyczność oznacza się według PN-79/C-81530. Należy zaznaczyć, że elastyczność lakieru w czasie się zmienia, gdyż powłoka ulega starzeniu. Badanie powłoki nałożonej i kondycjonowanej w laboratorium powinno poszerzyć się o wymaganie oznaczenia elastyczności powłoki po jej starzeniu.
- Twardość
Twardość powłok lakierowych oznacza się poprzez obliczenie stosunku czasu tłumienia wahadła na powłoce lakieru do czasu tłumienia wahadła na płytce szklanej. Badanie wykonuje się według PN-C-79/C-81530, używając przyrządu wahadłowego do oznaczania czasu tłumienia wahadła umieszczonego na badanej powłoce lakieru. Za wynik przyjmuje twardość oznaczaną względem płytki szklanej (twardość względna). Lakiery do mebli posiadają zazwyczaj twardość względną rzędu 0,1 do 0,3, a do podłóg powyżej 0,5. Niestety, ZUAT-15/VIII.04/2003 pomija całkowicie to wymaganie, co jest poważnym błędem, gdyż jedną z najważniejszych cech lakierów do podłóg jest twardość powłoki.
Komentarze (0)