Artykuły branżowe

- Ścieralność

Ścieralność jest mierzona jako ubytek grubości lub masy powłoki lakieru pod wpływem działania czynnika ścierającego. Tym ścierniwem może być elektrokorund spadający swobodnie na powłokę, jak w PN-76/C-81516 lub papier ścierny trący powłokę z określoną prędkością i obciążeniem krążka ściernego, jak w PN-EN ISO 7784-2:2000. Metoda z elektrokorundem stosowana jest częściej i określa ilość elektrokorundu w kg potrzebną do starcia 1 µm powłoki lakieru. Normy przedmiotowe podają różne wartości, od co najmniej 0,45 kg/µm (ZUAT-15/VIII.04/2003), do co najmniej 1,2 kg/µm (PN-C-81150:1997). Przebadane przez Spektrochem w 2006 r. lakiery do podłóg dostępne na rynku posiadały ścieralność rzędu 1,5 do 4,0 kg/µm oraz powyżej. Okazuje się zatem, że wymagania w normach są zaniżone, co powoduje obniżenie jakości sprzedawanych lakierów.

Odporność powłok lakierowych na działanie wody oraz środków gospodarstwa domowego jest bardzo ważna. Powłoka nie może wykazywać charakteru hydrofilnego, gdyż przy chociażby zmywaniu wykazywałaby tendencję do reemulgacji. ZUAT-15/VIII.04/2003 w wymaganiach podaje, iż badanie odporności na działanie wody należy przeprowadzić według PN-76/C-81521, stosując do badania płytki drewniane, jednakże brak jest określenia czasu badania. Niewiadome jest zatem po jakim czasie przeprowadzić obserwacje. Norma PN-C-81923:2004 na lakiery epoksydowe podaje wymaganie jedynie 2 h badania odporności na działanie wody, co jest z kolei czasem zbyt krótkim do oceny faktycznej odporności powłoki. Norma PN-C-81802:2002 na lakiery wodorozcieńczalne podaje co prawda w wymaganiach badanie odporności na działanie wody przez 24 h, jednakże metoda oceny zniszczeń jest zbyt łagodna. Ocenia się tylko ogólne zniszczenia powłoki, bez oceny szczegółowej spęcherzenia, zmian połysku, zmian przyczepności, a w wymaganiach zawarty jest dopuszczalny stopień zniszczenia 2, co oznacza małą, lecz dostrzegalną ilość uszkodzeń. Zdaniem Spektrochemu, powinno wprowadzić się metodę oznaczania odporności powłoki na działanie wody przez okres 48 godzin, po czym należy przeprowadzić oceny zmian połysku, przyczepności, wyglądu powłoki (spęcherzenia) w porównaniu z próbką niepoddawaną działaniu wody. Bardzo ważne jest również, aby ocenić przepuszczalność wody przez powłokę do podłoża. Jeżeli powłoka lakieru będzie przepuszczać wodę pod spód, może to doprowadzić z czasem do odspojenia się powłoki, ale i rozwoju pleśni pod powłoką. Odporność powłoki na działanie środków gospodarstwa domowego opisane jest w wymaganiach ZUAT-15/VIII.04/2004, gdzie bada się powłokę w ciągu 6 godzin działania tłuszczu roślinnego, 50% roztworu alkoholu etylowego i środka myjącego. Po badaniu ocenia się zmiany w wyglądzie powłoki.