Adsorpcja najłatwiej zachodzi na narożach krawędziach kryształu, czyli miejscach, które nie posiadają sąsiednich atomów sieci krystalicznej. miejscach tych pole niewysyconych sił jest największe siły te wysycają się przyłączając cząsteczki otaczającej fazy. [6] Przyczepność jak każdy proces przyciągania między różnymi cząsteczkami, które potencjalnie mogą przynieść je do "bezpośredniego kontaktu". Natomiast spójności (kohezja) zachodzi między podobnymi cząsteczkami [7]. Walory ochronne powłok lakierowych, obok właściwego im działania barierowego inhibitującego, znacznej mierze zależą od ich przyczepności (adhezji) do metalowego podłoża. Adhezja, czyli przyczepność na granicy faz: powłoka lakierowa – podłoże metalowe, zachodzi przede wszystkim dzięki oddziaływaniom molekularnym pomiędzy reaktywnymi grupami funkcyjnymi polimeru powłoki metalem podłoża. Siły takie działają tylko na bardzo małych odległościach do około 5 nm maleją proporcjonalnie do 6 potęgi odległości pomiędzy obu stykającymi się fazami [Hare C.H]. Aby osiągnąć tak dokładne zbliżenie powłoki do metalu podłoża, przez to umożliwić powstanie odpowiedzialnych za zjawisko adhezji wzajemnych oddziaływań chemicznych fizycznych, nakładana farba powinna bardzo dobrze zwilżać powierzchnię metalu. Zjawisko zwilżania ciała stałego przez ciecz zależy głównej mierze od wzajemnych relacji pomiędzy energią powierzchniową ciała stałego napięciem powierzchniowym cieczy (powłoki ochronnej). Powierzchnia każdego ciała posiada pewną energię swobodną zwaną także napięciem powierzchniowym. przypadku cieczy napięcie powierzchniowe powoduje minimalizację powierzchni zewnętrznej, tzn. dążenie do przyjmowania przez objętość cieczy kształtu maksymalnie zbliżonego do kuli [8]. Aby osiągnąć dobrą zwilżalność metalowego podłoża przez farbę, energia powierzchniowa metalu musi być znacznie wyższa od napięcia powierzchniowego wyrobu lakierowego. Dobra zwilżalność podłoża metalowego przez farbę jest konieczna, lecz niewystarczająca, aby zaistniało zjawisko przyczepności (dobrego przylegania, adhezji) na granicy faz powłoka lakierowa-metal [7].
- Adhezja mechaniczna jest wynikiem mikrozakotwiczeń utwardzonego polimeru nierównościach powierzchni metalu (chropowatości jej podcięciami), realizowana najczęściej przez obróbkę strumieniowo-ścierną powierzchni. Według Bartha, zjawisku adhezji mechanicznej dużą rolę odgrywa też tzw. efekt przyssawki, powstający wyniku zamknięcia przez utwardzający się, zwłaszcza podwyższonej temperaturze polimer, pewnej objętości powietrza nierównościach występujących na chropowatej powierzchni metalu. Po ostygnięciu warstwy utwardzonego polimeru, zamknięte porach wżerach powietrze redukuje swoją objętość działa jako szereg mikrokomór próżniowych przysysających powłokę na odległość umożliwiającą wystąpienie oddziaływań molekularnych. Ten typ adhezji występuje głównie przypadku powłok nakładanych na powierzchnię stali poddanej obróbce strumieniowo-ściernej [8].
Komentarze (0)