Artykuły branżowe

Na trójkącie odcieni, będącym pionowym przekrojem przez przestrzeń barw w miejscu dowolnego koloru, możemy odszukać odpowiadający nam odcień wybranego wcześniej koloru, określając jego sczernienie i chromatyczność. Po lewej stronie takiego trójkąta znajduje się skala od bieli W do czerni S, a po prawej wierzchołek o największej chromatyczności omawianego koloru. Te skale również podzielono na 100 stopni. Odcienie szarości mają chromatyczność równą zero, zmienia się tylko ich sczernienie w zakresie od 3% (biel), do 90% (czerń).

Przykład zapisu dla odcienia barwy: S 2050-R50B: S - oznacza drugą edycję katalogu NCS, a jednocześnie kolekcję standardową. 2050 - określa odcień, na który składają się Blackness, czyli sczernienie -s i Chromaticness, czyli chromatyczność - c, tutaj odpowiednio 20% i 50%. Whiteness, czyli zbielenie - w, podane jest w domyśle i można je obliczyć wg wzoru: w = 100 -(s + c), zatem tutaj mamy go 30%. R50B - określa kolor (Hue), tutaj niebieskiego B jest 50% i czerwieni pozostałe 50%, inaczej: jest to kolor czerwony w 50% zniebieszczony.

Podstawowy, normatywny zbiór 1950 wzorców odcieni NCS stanowi ATLAS NCS. Zawiera on standardowe określenia w sześciu językach oraz 40 barwnych kart ilustrujących krąg kolorów, ciągi odcieni neutralnych oraz wszystkie trójkąty odcieni o naklejonych wzorcach, wykonanych półmatowym lakierem nitrocelulozowym. Poszczególne karty odcieni zawierają również część odcieni o dokładności 02 i 05, gdyż znajdują one najczęstsze zastosowanie w sferze budownictwa. Rozpowszechniona, standardowa kolekcja kolorów - NCS INDEX, to katalog w formie wachlarza, prezentujący 1950 próbek kolorów wykonanych na papierze pokrytym półmatowym lakierem nitrocelulozowym. Stopień połyskliwości próbek mieści się w granicach 15-20 jednostek (półmat) mierzonych pod kątem 60 stopni.

Dokładność odwzorowania próbek kolorów w modelu NCS pierwszej edycji ustalona była na poziomie 1 jednostki dopuszczalnej odchyłki w notacji NCS. Druga edycja NCS jest bardziej rygorystyczna. Wszelkie rozbieżności podaje się w jednostkach deltaE cmc (1:1) zdefiniowanych przez CIE oraz opisanych w British Standard 6923:1988. Pomiarów dokonuje się przy pomocy spektrofotometru Macbeth ColorEye 7000 w przedziale długości fali od 360 nm do 760 nm z odstępem co 10 nm dla standaryzowanych iluminantów oświetlenia dziennego D65, A i F11. Ustalono następujące poziomy jakości:

Najwyższy stopień dokładności to Podstawowy Standard NCS (NCS Primary Standard) przechowywany w Sztokholmie w Centrum Jakości NCS Colour A.B. Są to fizyczne próbki kolorów, które po dokonaniu pomiarów i utworzeniu bazy danych zostały zamrożone, celem zabezpieczenia przed starzeniem się pigmentów i blaknięciem pod wpływem światła.