Najczęściej analizowanymi cechami – własnościami powłok ochronnych i dekoracyjnych uzyskanymi w wyniku malowania są:
- grubość powłoki
- wygląd powierzchni, w tym: połysk (wybłyszczenie), kolor (barwa)
- przyczepność
- odporność korozyjna
- odporność chemiczna
- odporność na zarysowanie (twardość)
- odporność na zginanie (elastyczność)
- odporność na światło i ciepło
- odporność na uderzenia.
Cechy powyższe są obwarowane pewnymi wymaganiami jakościowymi, które wynikają z dokumentacji konstrukcyjnej wyrobu malowanego i technologii stosowanych przez danego producenta. Już na etapie projektowania powinny być określone wytyczne ogólne dotyczące pokryć lakierniczych w zakresie konstrukcji, jej kształtu, połączeń elementów, ułatwienia w budowie w zależności od stosowanej metody malowania (np. poprzez zanurzenie czy natrysk).
Brak jest ogólnych obligatoryjnych norm, standardów określających wymagania ilościowo i jakościowo. Jeżeli są, to dotyczą poszczególnych branż przemysłu. Jest to niewątpliwie między innymi rezultatem tego, że skrajnie inne są wymagania dotyczące artykułów np. użytku gospodarczego, inne w przemyśle samochodowym czy budowy samolotów. Niemniej wymagania odnośne wyglądu, innych własności i dopuszczalnych nieprawidłowości pokryć malarskich powinny być określone w warunkach odbioru jakościowego wyrobu.
Ewentualne przyczyny to:
- nieprawidłowy sposób zawieszania do operacji przygotowania powierzchni i malowania
- źle przygotowana powierzchnia
- złe parametry napylania (ciśnienie, ładowanie)
- zła technika nanoszenia farby (nieprawidłowa odległość pistoletu od malowanego przedmiotu, nieprawidłowe ruchy)
Komentarze (0)