Przygotowywanie podłoża stalowego do powłokowego zabezpieczenia antykorozyjnego w świetle normy PN-EN ISO 8501-1
Głównym celem przygotowania podłoża jest usunięcie niepożądanych substancji i uzyskanie profilu zapewniającego farbie do gruntowania lub gruntoemalii zadowalającą przyczepność. Nie można dobrze zabezpieczyć stali bez odpowiedniego przygotowania powierzchni, na którą będą nakładane farby lub warstwa cynku. Szczególnie wrażliwe na dobre przygotowanie powierzchni są grunty wysokocynowe, większość farb termoodpornych i cynki natryskiwane cieplnie.
Nawet farby reklamowane jako produkty na rdzę wymagają odpowiedniego przygotowania podłoża, przynajmniej usunięcia wszystkich zanieczyszczeń mineralnych, organicznych i produktów korozji niezwiązanych silnie ze stalą. Większość producentów oferujących "farby na rdzę" nie bierze na siebie żadnej odpowiedzialności w przypadku aplikacji tych wyrobów na powierzchnie nieoczyszczone strumieniowo-ściernie przynajmniej do stopnia Sa 2 zgodnie z PN-EN ISO 8501-1.
A - stal "prosto z huty" pokryta zgorzeliną walcowniczą (fot. 1)1.
Pozostawienie zgorzeliny walcowniczej (zendry) na stali zawsze kończy się źle (fot. 2). Zgorzelina jest gładka i z reguły zatłuszczona, dlatego przyczepność farb do niej jest słaba. Warstwa zendry jest bardzo twarda, ale bardzo różni się właściwościami od stali. Na skutek różnej od stali kurczliwości termicznej zgorzelina wcześniej czy później odspaja się od podłoża i nie zapobiegnie temu nawet najlepsza farba.
B - stal, która już trochę poleżała na polu odkładczym, część zgorzeliny walcowniczej już odpadła, a pozostała już znacznie słabiej przylega do podłoża. Obok zendry część powierzchni pokryta jest nalotem korozyjnym (fot. 3).
Komentarze (2)