Specjalne krawędzie cięte laserowo na elementach stalowych to kolejny obszar, który może sprawiać problemy lakiernikom. Przy cięciu pod tlenem atmosferycznym - a więc nie gazem obojętnym, jak np. azot - wytwarza się twarda, krucha, ciemnoniebieska szklista warstwa. Istnieje podejrzenie, że przez to podczas elektrostatycznej aplikacji proszku, farba proszkowa jest gorzej nanoszona na tych krawędziach oraz gorzej przywiera, co jest wynikiem ograniczonego przepływu ładunków elektrostatycznych. W ten sposób, szczególnie na tych nieobrobionych krawędziach ciętych laserowo, często przedwcześnie występują uszkodzenia korozyjne. Wobec tego, ciemnoniebieskie warstwy szkliste muszą być skutecznie usuwane przed nakładaniem powłoki proszkowej.
Może to następować poprzez obróbkę mechaniczną, jak np. śrutowanie, szlifowanie czy szczotkowanie, ale także poprzez specjalne wytrawianie. Przy wytrawianiu należy uwzględnić fakt, że zwykły proces wytrawiania oddziaływający powierzchniowo często nie jest w stanie całkowicie usunąć znajdujących się na krawędziach pozostałości z cięcia laserowego. Należy tutaj stosować zmodyfikowane technologie wytrawiania bądź odpowiednie środki trawiące. Nieodpowiednie systemy powłok stanowią kolejny powód występowania uszkodzeń korozyjnych. Przy silnym i bardzo silnym narażeniu na korozję nadal zalecane są odpowiednie systemy dupleks na bazie ocynku ogniowego i powłoki proszkowej. Dzięki ochronie katodowej zapewnianej przez cynk w połączeniu z ochronną nawierzchniową warstwą lakieru proszkowego, przy odpowiedniej chemicznej obróbce wstępnej powierzchni, można uzyskać wysoką odporność na korozję.
Wskazówki praktyczne
W wyniku analizy możliwych słabości lakierowania proszkowego, dostawcy powłoki powinni uwzględnić m.in. następujące środki mające na celu wczesne wyeliminowanie problemów z powłoką:
- odpowiednia kontrola materiałów na wejściu
- zaplanowanie bądź dopasowanie koniecznych prac przygotowawczych
Komentarze (0)