System i technologia termicznego oczyszczania strumieniowo-ściernego
Metoda termicznego oczyszczania strumieniowo-ściernego opiera się na zasadzie termicznego i jednoczesnego intensywnego oddziaływania na obrabianą strumieniowo-ściernie powierzchnię gazów w postaci produktów spalania paliw i sprężonego powietrza ze zdyspergowanymi cząsteczkami ściernymi, posiadającymi dzięki temu duże prędkości i wysoką temperaturę strumienia czyszczącego. Metoda ta nazywana jest pneumatyczną suchą lub mokrą termiczną obróbką strumieniowo-ścierną oczyszczania powierzchni (Termo Blasting).
Podwaliny pod tę technikę zostały opracowana przez dr. Baranowskiego w IMP Warszawa na bazie techniki metalizacji natryskowej systemem HVAF (High Velocity Air Fuel) w 1990 roku, w wyniku zastąpienia w technice HVOF (High Velocity Oxygen Fuel) sprężonego tlenu na sprężone powietrze, osiągając w ten sposób obniżenie kosztów natrysku i temperatury procesu. Pierwsze urządzenia do "termicznej obróbki strumieniowo-ściernej" zostały nagrodzone złotymi medalami na międzynarodowych wystawach wynalazców osiągnięć w Płowdiwie, w Genewie i opublikowane w magazynie "Sea Fleet" nr 3/1996, w biuletynie GET Rosja nr 6(33)/1999 oraz w "Beton Technologia" nr 1/2005 przez instytut TSNITMASH (Korolewa) w Moskwie. Następnie, firma THERMO-BLAST International z Francji, wspomagana przez znanego ENSAM Institute w Paryżu, po 18 miesiącach badań i rozwoju konstrukcji, wyprodukowała swoją wersję pistoletu pod nazwą "Termo Blast". Technika metalizacji natryskowej HVAF i termicznej obróbki strumieniowo-ściernej powierzchni była możliwa do zrealizowania dzięki opracowaniu specjalnych dysz. Pozwalają one na osiąganie wysokich szybkości strumienia gorących gazów opuszczających dyszę przekraczających kilkakrotnie prędkość dźwięku w powietrzu. W technice termicznej strumieniowo-ściernej obróbki powierzchni dysza musi być nie tylko trudno ścieralna, ale i odporna na wysokie temperatury i uderzenia. Dlatego zrezygnowano z doskonałego dla zwykłych dysz sialonu i węglika boru. Technologia i system stosowane są do uzyskiwania wysokiej jakości czyszczenia metalicznych i niemetalicznych powierzchni z zanieczyszczeń i korozji wszelkiego rodzaju: rdzy, zgorzeliny, usuwania farb, gruntów, asfaltu, smoły, gumy i itp. powłok.
Sprężone powietrze i parafina lub olej napędowy a najlepiej LPG są wykorzystywane jako elementy podgrzewania sprężonego powietrza a pośrednio ścierniwa i powierzchni obrabianej. Zużycie paliwa wynosi zaledwie około 7 litrów/h. Wydajne działanie systemu wymaga do 8,5 m3/min sprężonego powietrza. Ten sposób przygotowania powierzchni i usuwania starych powłok zapewnia jednoczesne czyszczenie, odtłuszczanie, odpylanie, tworzenie wymaganej chropowatości, ogrzewania i aktywacji powierzchni (wzrost energii powierzchniowej podłoża). Technologia ta pozwala na uzyskanie parametru chropowatości powierzchni RZ w zakresie od 10 do 80 ?m (mikronów), zależnie od wielkości ziaren ściernych i rodzaju użytego ścierniwa, o najwyższym poziomie czystości Sa 3 (zgodnie z międzynarodową normą dla przygotowania i kontroli jakości powierzchni PN EN ISO 8501-1). Czyszczona powierzchnia przy zastosowaniu termościernej technologii jest jednolicie szorstka, odtłuszczona i ogrzana do temperatury 50-60°C, stając się przy tym bardzo reaktywną na skutek wzrostu energii powierzchniowej materiału podłoża, co zapewnia wysoki poziom przyczepności nakładanych powłok ochronnych. Termicznościerna technologia o niezrównanej wydajności umożliwia podjęcie prac w terenie otwartym, które były do tej pory niemożliwe, z tradycyjnym sprzętem i osiąga znacznie lepsze efekty ekonomiczne pod każdym względem pośród wszystkich rodzajów pneumatycznej suchej obróbki strumieniowo-ściernej powierzchni. Termościerna technologia jest szczególnie efektywna, gdy inne metody nie działają.
Komentarze (0)