Artykuły branżowe

Technika lakierowania elementów wielkogabarytowych

Problematyka lakierowania (lub odtłuszczania za pomocą rozpuszczalników organicznych) wielkogabarytowych, ciężkich i kłopotliwych przy manipulacji elementów nabiera w obecnej chwili coraz większego znaczenia. Przyczyną są przede wszystkim restrykcyjne normy i przepisy w zakresie bezpieczeństwa, ochrony atmosfery i stale rosnące ceny energii.

Podstawowym ograniczeniem przy lakierowaniu (odtłuszczaniu) elementów wielkogabarytowych jest wielkość komory lakierniczej. Konstrukcja klasycznej, zabudowanej malarni umożliwiającej lakierowanie dużych konstrukcji stalowych, kontenerów, wagonów itp. przysparza wiele problemów natury technicznej oraz ekonomicznej. Powstaje konieczność budowy osobnej konstrukcji komory ze ścianami oraz zadaszeniem na zewnątrz lub wewnątrz hali produkcyjnej, a zatem duża przestrzeń produkcyjna zajęta jest wyłącznie na potrzeby zamykanej komory malarskiej. Dodatkowo, możliwość transportu i manewrowania dużymi i ciężkimi elementami jest mocno ograniczona i utrudniona, ponieważ muszą one być dostarczone do wnętrza komory przez bramę. Kolejną wadą jest bardzo duża objętość zasysanego i odprowadzanego powietrza w systemie wentylacji. Podczas lakierowania wentylowana jest cała komora (w najlepszym wypadku jej część, jeżeli jest dzielona), podczas gdy lakiernik efektywnie pracuje tylko w określonym miejscu. Jest to bardzo energochłonne i w związku z tym bardzo kosztowne w eksploatacji. Wreszcie, w przypadku farb rozpuszczalnikowych, konieczne są znacznie większe nakłady na instalacje redukcji emisji lotnych związków organicznych (LZO).

Przy obliczaniu objętości doprowadzanego i odprowadzanego powietrza z urządzeń wentylacyjnych należy przestrzegać obowiązujących postanowień normy Unii Europejskiej EN 12215+A1, która wymaga między innymi, aby prędkość powietrza w pustej przestrzeni roboczej lakierni wynosiła co najmniej 0,25÷0,3m/s. Spełnienie tego warunku dla dużych zamkniętych kabin malarskich oraz dużych powierzchni lakierniczych jest trudne. Wprawdzie całopłaszczyznową wentylację stropową albo wentylację za pomocą różnych anemostatów można podzielić na sekcje, ale w ten sposób nie dostarczy się strumieniowi powietrza dostatecznej energii pozwalającej mu na osiągnięcie podłogowego kanału wywiewnego. Następuje wtedy rozpylenie par rozpuszczalników i farby w otoczeniu, co jest zjawiskiem niekorzystnym z punktu widzenia bezpieczeństwa (powstawanie stref wybuchowych) oraz higieny pracy (zanieczyszczenie powietrza na sąsiednich stanowiskach). Alternatywą jest instalacja systemu przełączanych stanowisk lakierniczych na wolnej przestrzeni istniejącej hali produkcyjnej z wykorzystaniem sekcji wentylacyjnych z dyszami stropowymi dalekiego zasięgu.