Instalacje do powierzchniowej obróbki, w których stosowane są rozpuszczalniki organiczne
Aby prawidłowo zakwalifikować planowane przedsięwzięcie, konieczna jest znajomość rozporządzenia Rady Ministrów z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko [Dz. U. z 2010 r. nr 213, poz. 1397] i rozporządzenia Rady Ministrów z 25 czerwca 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko [Dz.U. z 2013 r., poz. 817].
I tak, na podstawie ww. rozporządzeń "instalacje do powierzchniowej obróbki substancji, przedmiotów lub produktów z zastosowaniem rozpuszczalników organicznych, z wyłączeniem zmian tych instalacji polegających na wprowadzeniu do ciągu technologicznego kontenerowych urządzeń odzysku rozpuszczalników" zostały zakwalifikowane w § 3 ust. 1 pkt 14 jako przedsięwzięcia mogące potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Oznacza to, że przy ubieganiu się o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, raport o oddziaływaniu planowanego przedsięwzięcia na środowisko może być wymagany, ale nie jest obligatoryjny. W tym wypadku bardzo ważne jest odpowiednie przygotowanie Karty Informacyjnej Przedsięwzięcia załączanej do wniosku o wydanie ww. decyzji. Już na tym właśnie etapie należy uwzględnić w technologii stosowanie, o ile to możliwe, substancji o niskim poziomie zagrożenia, które nie podlegają rygorystycznym standardom emisyjnym, jakie zostały określone w rozporządzeniu ministra środowiska z 22 kwietnia 2011 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji [Dz.U. nr 95, poz. 558]. Aby prawidłowo eksploatować omawiane instalacje, konieczna jest znajomość rozdziału 6 i załączników nr 7 i 8 ww. rozporządzenia. Szczególnie należy zwrócić uwagę na LZO określone jako rakotwórcze, mutagenne i działające szkodliwie na rozrodczość. W tym przypadku, z pewnymi wyjątkami określonymi w § 36, ust. 4, standard emisji niezorganizowanej LZO wynosi zero. Tego rodzaju informacje mają zasadnicze znaczenie przy projektowaniu wentylacji wywiewnej z pomieszczeń, w których eksploatowane są instalacje z zastosowaniem ww. LZO. Na etapie projektowania emitorów odprowadzających zanieczyszczone powietrze należy przewidzieć złączki pomiarowe, które zgodnie z art. 147 ust. 4 ustawy Prawo ochrony środowiska [Dz.U. z 2013 r., poz. 1232] umożliwią przeprowadzenie wymaganych pomiarów wstępnych.
Przypomnę, że to właśnie zgodnie z art. 147 ust. 4 ww. ustawy prowadzący instalację nowo budowaną lub zmienioną w istotny sposób, z której emisja wymaga pozwolenia, jest obowiązany do przeprowadzenia wstępnych pomiarów wielkości emisji z tej instalacji. O tym czy emisja wymaga pozwolenia, jak większość osób zapewne już wie, dowiemy się po przeanalizowaniu rozporządzenia ministra środowiska w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia [Dz.U. z 2010 r. nr 130, poz. 881]. Z rozporządzenia tego wynika, że instalacje do powlekania, do których nie stosuje się przepisów w sprawie standardów emisyjnych z instalacji i w których zużywa się mniej niż jedną tonę powłok3 w ciągu roku, nie wymagają pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza.
Komentarze (0)