Beitehnan (2003) nazwał szczegółowo kształty ścierniw i zmierzył przyczepności na przygotowanym podłożu powłok organicznych i metalicznych. Wyniki tego badania przedstawiono w tabeli 4. Kształt cząstki ścierniwa ma wpływ na siłę przyczepności powłok metalicznych, gdyż wraz ze zmianą kształtu ścierniwa na bardziej okrągły, następował spadek siły odrywającej oraz spadek udziału % rozrywania w powłoce metalicznej (kohezji), a wzrastał % odspajania powłoki od podłoża (adhezji). Powłoki organiczne natomiast wykazywały podobne siły przyczepności niezależnie od kształtu ścierniwa i wszystkie kończyły się rozerwaniem powłoki. Yankee i inni (1991) również wykazali, że typ ścierniwa może odgrywać decydującą rolę na poziom adhezji nałożonej powłoki ochronnej. Kształt ścierniwa i procedury oczyszczenia decydują o chropowatości oraz korzystnych cechach profilu chropowatości, które determinują siły przyczepności. Obróbka strumieniowo-ścierna oczyszczająca za pomocą elektrokorundu wpływa szczególnie na dużą wartość przyczepności. Uzyskano przy suchej obróbce strumieniowo-ściernej elektrokorundem o 26% wyższą przyczepność niż karborundem. Wyjątkowa specyfika profilu chropowatości generowanej podczas oczyszczania strumieniowo-ściernego za pomocą elektrokorundu wydaje się generować dobre więzi natryśniętej powłoki hydroksy apatytu do podłoża tytanu. Można zauważyć, że typ ścierniwa ma znaczący wpływ na wartość siły adhezji (wytrzymałości na odrywanie). Nawet w przypadku równej wartości chropowatości (np. Rz = 50 μm), siła odrywania (pull-off) natryskiwanego cieplnie aluminium spadła z ~10 MPa po obróbce ścierniwem bazaltowym do ~4 MPa dla żużla poniklowego a natryskiwanego cynku spadła z 8 MPa do 4 MPa. Podobna była sytuacja przy chropowatości stali Rz = 80 μm (Feist i inni, 1988). Mannelqvist i Groth (2001) informowali o wpływie typu ścierniwa na przyczepność kleju epoksydowego do paneli ze stali nierdzewnej. Wytrzymałości na rozciąganie wielkopiecowych próbek oczyszczonych ścierniwem o nieregularnej (ziarnistości) były wyraźnie wyższe niż próbki, które zostały oczyszczone za pomocą kulek szklanych lub tylko odtłuszczonych. Brewis i inni (1999) pokazali, że przygotowanie podłoża aluminium cząsteczkami dwutlenku węgla ("suchego lodu") ma wytrzymałość na ścinanie pojedynczej powłoki. Siła wzrosła z 1.859 N dla odtłuszczonej powierzchni do 4.420 N powierzchni oczyszczonej dwutlenkiem węgla („suchym lodem”). Apps (1967) stwierdził, że wpływ typu ścierniwa dla zapewnienia przyczepności natryskiwanych cieplnie powłok zależy od kąta strumienia ścierniwa. Efekt pogorszenia przez ścierniwo jest znacznie bardziej widoczny, jeśli ścierniwa ścierne podawane były pod normalnym kątem. Nawet zużyte ziarna staliwne podawane prostopadle dają lepsze wyniki niż ziarna, które były tylko raz użyte pod innymi kątami.
Komentarze (0)