Artykuły branżowe

Zastosowanie różnych rodzajów aplikatorów farb proszkowych, linii malarskich oraz modyfikowanie ustawień parametrów napylania prowadzą do uzyskania różnych efektów końcowych. W zależności od rodzaju i kształtu malowanego elementu, dla uzyskania jednorodnego obłoku proszku powinno się stosować dysze płaskie lub deflektory kształtujące strugę (rekomendowany wydatek proszku: ok. 150 g/min na jeden aplikator). Niezbędna regularna kontrola poprawności procesu malowania obejmuje również okresowe czyszczenie węży służących do transportu proszku oraz usuwanie pozostałości farby gromadzących się w okolicach dysz aplikatorów i we wnętrzu kabin malarskich. Stosując farby zawierające pigment metaliczny, należy zwrócić szczególną uwagę na czystość linii malarskiej dla przeciwdziałania występowania przebić elektrycznych do uziemienia i spiekania się proszku. Regularne monitorowanie poprawności i skuteczności ładowania ma w tym przypadku bardzo istotne znaczenie. Podczas napylania metalicznych farb proszkowych zaleca się stosowanie fluidyzacyjnych podajników proszku. Aplikacja powłok proszkowych o efektach metalicznych wymaga zapewnienia odpowiedniego uziemienia tak dla linii malarskiej, jak i pokrywanych elementów. Ma to znaczący wpływ na uzyskanie jednorodnego, powtarzalnego wyglądu uzyskanego wymalowania. Bardzo nieliczne metaliczne farby proszkowe są przeznaczone do napylania za pomocą aplikatorów trybostatycznych. Dlatego też ich przydatność do tego sposobu ładowania musi być przed zastosowaniem zweryfikowana za pomocą wymalowań testowych. Niezależnie od zastosowanego sprzętu aplikacyjnego, ze względu na odmienne własności elektrostatyczne farby proszkowej i pigmentu metalicznego, nie wszystkie cząstki metaliczne podczas napylania osiadają na pokrywanej powierzchni. Ten fakt ma również wpływ na ewentualne powstawanie odchyłek w wyglądzie powłoki. Ze względu na istotne różnice w sposobie przekazywania ładunku elektrostatycznego nie zaleca się podczas pracy w ramach jednego zlecenia dokonywania zmian w sposobie aplikacji pomiędzy urządzeniami napięciowymi a trybostatycznymi. Trudne do pokrywania elementy powinny być wstępnie przemalowane przed aplikacją w linii automatycznej. Późniejsze poprawki, wykonywane po cyklu automatycznym, mogą być przyczyną powstawania smug i cieni na gotowej powłoce. W przypadku elementów pokrywanych obustronnie strona bardziej eksponowana podczas użytkowania powinna być malowana ostatnia.