W trakcie kilkunastu wizyt partnerskich (spotkania, warsztaty, wymiana doświadczeń itd.), oprócz prezentacji praktycznych zagadnień z dziedziny ochrony antykorozyjnej, doszło także do wymiany informacji na temat strategii kwalifikacyjnych oraz programów kształcenia. Projekt ten dał w tym rozumieniu partnerom możliwość łączenia ich wiedzy i doświadczeń na płaszczyźnie europejskiej.
Strategie służące osiągnięciu celów brały pod uwagę tematy przekrojowe, takie jak:
- wzajemne uczenie się od siebie, nabywanie wiedzy i kompetencji, transfer wiedzy (know-how);
- spotkanie między przedstawicielami organizacji partnerskich (m.in. wymiana tematów praktycznych, opracowania w dziedzinie ochrony przeciwkorozyjnej, wymagania dotyczącego wykonywania prac antykorozyjnych, wymagania dotyczące kwalifikacji personelu itd.);
- spotkanie z przedstawicielami przemysłu i innymi zainteresowanymi (producentami wyrobów budowlanych, firmami wykonującymi prace w zakresie ochrony przeciwkorozyjnej itd.).
Dla realizacji celów projektu etapy robocze podzielono (w zależności od celów głównych projektu) na kilka pakietów roboczych (projektów częściowych).
Zadania robocze określały poniższe zagadnienia:
Pakiet roboczy 1 (PR1): sposób postępowania w obszarze budownictwa stalowego w krajach partnerskich (m.in. istniejące urzędy budowlane, pozwolenia budowlane i regulacje prawne, wymagania dotyczące ochrony antykorozyjnej w budownictwie stalowym itd.).
W Polsce, Niemczech i Rumunii obowiązują wymagania rozporządzenia 305/2011[3] nakładające na wytwórców budowlanych konstrukcji stalowych i aluminiowych obowiązek wystawiania Deklaracji Właściwości Użytkowych i znakowania wyrobów oznaczeniem CE. Podstawą tego procesu jest certyfikacja Zakładowej Kontroli Produkcji wg wymagań normy EN 1090-1[4]. Dodatkowo:
- w Niemczech obowiązuje uregulowanie DIBt – lista regulacji budowlanych;
- w Rumunii certyfikacja firm następuje zgodnie z dekretem rządowym 766/1997.
- Większość z firm budowlanych posiada certyfikaty wg ISO 9001[7];
- w Polce stosowana była również certyfikacja wg normy PN-B/06200[8] oraz PN-M/69009[9].
Pakiet roboczy 2 (PR2): sposoby ochrony antykorozyjnej oraz wykonywanie prac antykorozyjnych, względnie istniejące i stosowane metody ochrony antykorozyjnej oraz procesy stosowane w krajach partnerskich z uwzględnieniem głównie stosowanych, wymagania dotyczących prac antykorozyjnych, materiały i systemy malarskie, przebieg procesu ochrony antykorozyjnej itd.
We wszystkich krajach partnerskich stosowane metody zabezpieczeń korozyjnych to powłoki malarskie, cynkowanie ogniowe i powłoki natryskiwane termicznie oraz systemy duplex.
Komentarze (1)