Antykorozja

W części 6 opisano testy laboratoryjne dla systemów powłokowych kategorii od C1 do C5 i od Im1 do Im3.

Część 7 „Wykonanie i nadzór prac malarskich”.
Do znanego pojęcia powierzchni referencyjnej dołożone zostało nowe – „próbka kontrolna”. Powierzchnie referencyjne są to odpowiednie powierzchnie na konstrukcji służące do potwierdzenia wykonania prac zgodnie ze specyfikacją wszystkich zainteresowanych stron.
Natomiast próbki kontrolne to próbki, które zostały poddane wstępnej obróbce, powlekane i utwardzane/suszone w tych samych warunkach, i w taki sam sposób jak wszystkie prace na konstrukcji i przypisane do konkretnego miejsca na konstrukcji. Próbki kontrolne przez cały czas pozostają w miejscu przebywania konstrukcji. Ciekawą zmianą w tej części normy jest pomiar grubości warstwy, który musi być przeprowadzony zgodnie z wymaganiami ISO 19840. W tej normie ważne są następujące aspekty: 

Reklama

• Podczas pomiaru grubości wielkość wartości korygującej (zależnej od profilu powierzchni) należy odjąć od każdego odczytu. Wartości korygujące to: 10 μm dla profilu „drobnoziarnisty”, 25 μm dla profilu „pośredni” i 40 μm dla profilu „gruboziarnisty” wg EN ISO 8503-1.
• Przy adiustacji (kalibracji) miernika należy użyć wypolerowanej płytki o grubości co najmniej 3 mm i długości krawędzi co najmniej 25 mm. Konieczne jest wykonanie kalibracji za pomocą dwóch folii, jednej o grubości poniżej i jednej o grubości powyżej wartości oczekiwanego pomiaru.

Przy określaniu przyczepności metodą odrywania oraz metodą siatki nacięć i metodą nacięcia w kształcie X obowiązują normy EN ISO 16276-1 i EN ISO 16276-2. Norma EN ISO 16272-2 opisuje badanie wytrzymałości na odrywanie metodą siatki nacięć i metodą nacięcia w kształcie X. Przy metodzie siatki nacięć norma EN ISO 16272-2 odnosi się do normy EN ISO 2409. Ta norma była już wymagana w starej wersji EN ISO 12944, więc tą zmianę początkowo uważać można za nieistotną.

Bardziej szczegółowa analiza pokazuje jednak znaczącą różnicę. Obecna wersja normy EN ISO 2409 nie nakłada żadnych wymagań w stosunku do taśmy samoprzylepnej ani wprost nie dyktuje jej użycia. Jednak norma ISO 16276-2 w punkcie 2 (Powołania normatywne) odnosi się do datowanego wydania ISO 2409 z 2006 r. W tym wydaniu norma EN ISO 2409:2006 nakazuje (o ile nie uzgodniono inaczej) usuwanie luźnych cząstek przy użyciu taśmy samoprzylepnej. Podaje również wymagania dotyczące szerokości taśmy i siły jej przyczepności. Podczas wykonywania testu nacięcia X obowiązują te same wymagania.
EN ISO 16276-1 opisuje badanie przyczepności metodą odrywania, potocznie zwaną Pull Off. EN ISO 16276-1 jest przeznaczona do oceny przyczepności systemów powłokowych na konstrukcjach stalowych na miejscu montażu. Wykonanie testu różni się nieznacznie od zapisów w znanej normie EN ISO 4624. Obecnie istnieje wiele opinii na temat tego, jak wykonywać zerwanie grzybków za pomocą urządzeń ręcznych. Zarówno norma EN ISO 16276-1, jak i norma EN ISO 4624 nie mówią nic o konieczności użycia urządzeń automatycznych. Obie normy wymagają równomiernego przyrostu siły, który powinien wynosić nie więcej niż 1 MPa/s, tak aby zerwanie wystąpiło w ciągu 90 sekund. Jeśli wymaganie to zostanie udowodnione za pomocą urządzeń ręcznych, nic nie przemawia przeciwko ich użyciu.
Nowe wydanie EN ISO 12944-7 przywołuje również badania nieciągłości suchych powłok za pomocą urządzeń niskiego lub wysokiego napięcia zgodnie z zapisami normy EN ISO 29601.