Wymagania w zakresie kompetencji firm i personelu realizującego procesy zabezpieczenia antykorozyjnego oraz nakładania izolacji przemysłowych
Jedną z najważniejszych cech konstrukcji inżynierskich jest ich trwałość. Konstrukcje powinny być tak zaprojektowane i wykonane, aby w przyjętym okresie użytkowania zapewniona była zdolność do ich użytkowania przy zachowaniu cech wytrzymałościowych i eksploatacyjnych obiektu. Wymaganie to może być spełnione tylko wtedy, gdy w procesie projektowania oprócz cech wytrzymałościowych uwzględniono również potrzeby w zakresie antykorozji.
Zabezpieczenie konstrukcji stalowych powinno być zrealizowane poprzez ochronę konstrukcyjną (właściwe zaprojektowanie konstrukcji – m.in. brak: miejsc trudno dostępnych, miejsc, w których może gromadzić się woda, karbów, nieszczelnych połączeń stykowych), materiałowo-strukturalną (konstrukcje nie powinny zawierać materiałów o różnym potencjale elektrochemicznym) i powierzchniową (powłoki malarskie, metalizacyjne i metalizacyjno-malarskie). Powłoki antykorozyjne powinny być dostosowane do rodzaju materiału, z którego konstrukcja jest wykonana i środowiska, w którym będzie ona użytkowana.
Rozpatrując temat zabezpieczenia antykorozyjnego trzeba również pamiętać o zabezpieczeniu konstrukcji i rurociągów, na które nakładana jest izolacja przemysłowa. Zastosowanie izolacji niesie za sobą niebezpieczeństwo wystąpienia korozji pod jej warstwą (CUI) (ang. corrosion under insulation). Jest to ważny element z punktu widzenia trwałości konstrukcji i bezpieczeństwa prowadzonych w instalacjach procesów.
Gdzie można znaleźć takie wymagania?
W artykule przedstawiono przykłady wymagań norm dotyczących wykonania konstrukcji wraz z przywołaniem niezbędnych kwalifikacji i kompetencji oraz możliwości ich uzyskania lub uzupełnienia.
Normy – podstawy
Rozważając temat wymagań kompetencyjnych często zadajemy sobie pytanie – skąd mamy to wiedzieć? Wróćmy zatem do podstaw – zapisów w normach. Obowiązująca od 1 stycznia 2003 roku nowa ustawa o normalizacji [1] zniosła obligatoryjność norm i stosowanie Polskich Norm zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy jest już całkowicie dobrowolne. Jeśli jednak w warunkach kontraktu konkretna norma zostanie przywołana, staje się wymaganiem kontraktu, którego należy przestrzegać. Warto w takich zapisach zwrócić uwagę na sposób powołania się na normę. Należy odnieść się tu do powołań datowanych i niedatowanych. Powołanie datowane, np. PN-EN ISO 12944-1:2001 [2] oznacza konkretne wydanie normy z roku 2001. Powołanie niedatowane, np. PN-EN ISO 12944-1 oznacza, że należy stosować najnowsze wydanie normy, łącznie z wprowadzonymi zmianami. W przypadku omawianej normy będzie to wydanie z roku 2018 (PN-EN ISO 12944-1:2018). W przypadku kontraktów na rynki zagraniczne należy zwracać uwagę, jakie wydania norm są w wymaganiach kontraktowych przywołane, np. DIN EN ISO 12944, BS EN ISO 12944. Każdy kraj ma prawo wprowadzić do normy dodatkowe zapisy w postaci poprawek lub załączników, które mogą różnić się od wydania polskiego. Warto zatem na etapie przeglądu wymagań kontraktowych dokładnie zapoznać się z postanowieniami przywołanych norm, wyjaśnić między zainteresowanymi stronami wszystkie niejasności, by uniknąć nieprzyjemnych sytuacji podczas inspekcji czy odbiorów konstrukcji. Aktualność wydań polskich norm można sprawdzić na stronie internetowej Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (www.pkn.pl).
Komentarze (0)