Powłoka po zniszczeniu - chlorokauczukowa
gdzie:
S – odporność na ścieranie [kg/μm],
M – masa użytego materiału ściernego [kg],
G – średnia grubość badanej powłoki [μm].
WYNIKI BADAŃ
Pomiar grubości powłok został przeprowadzony zgodnie z normą PN-EN ISO 2808: 2008 [12]. Wykorzystano metody magnetyczne za pomocą przyrządu Mini Test 730 FH5 wyprodukowanego przez firmę ElektroPhysik. Przyrząd ten wykorzystuje prądy wirowe i indukcję magnetyczną. Powłoki do badań odporności na uderzenia miały średnią grubość 90 µm ± 45 µm.
Podczas badań odporności na uderzenia opuszczano obciążnik o masie 1 kg z różnych wysokości, aby wyznaczyć minimalną wysokość, przy której następowało uszkodzenie mechaniczne powłoki. W powłoce chlorokauczukowej całkowite przerwanie struktury powłoki występowało po opuszczeniu obciążnika już z 2,5 cm (rys. 3a). Dla powłoki alkidowej była to wysokość 40 cm (rys. 3b). Natomiast najlepszą odpornością na uderzenia charakteryzuje się powłoka ftalowa, ponieważ uległa zniszczeniu, uderzając z wysokości 50 cm z energią 4,9 J (rys. 3c).
Analizując otrzymane wyniki ścieralności jednoznacznie można stwierdzić, iż kąt, pod jakim ścierniwo uderza w powierzchnię powłoki, ma bardzo duże znaczenie. Powłoki umieszczone pod kątem 45° mają kilkukrotnie niższą ścieralność, niż powłoki badane pod kątem 80°. Powłoki chlorokauczukowe, które były ustawione pod kątem 45°, charakteryzują się najlepszą odpornością na zużycie erozyjne. Natomiast ścieralność tych samych powłok, ale ustawionych pod kątem 80° jest najniższa spośród badanych materiałów.
WNIOSKI
Spośród badanych powłok najmniejszą odpornością na uderzenia charakteryzuje się powłoka chlorokauczukowa, gdyż uszkodzenie jej powierzchni nastąpiło po uderzeniu z energią 0,25 J. Natomiast największą odporność na uderzenia posiadają powłoki ftalowe, które ulegały zniszczeniu po opuszczeniu obciążnika z wysokości 50 cm (4,9 J). Na szybkość zużywania erozyjnego wpływa prędkość uderzenia cząstek, a także kąt, pod jakim padają one na powierzchnię. Im większy kąt, pod jakim ścierniwo uderza w powierzchnię powłoki, tym wolniej ulega ona zużyciu ściernemu. Powłoka chlorokauczukowa, która najszybciej ulegała zniszczeniu podczas spadania obciążnika, ma najwyższą odporność na ścieranie (ustawiona pod kątem 45°). Badane powłoki antykorozyjne charakteryzują się odmiennymi właściwościami mechanicznymi. Otrzymane wyniki mogą być pomocne przy doborze powłoki w zależności, w jakim środowisku będą one pracować; czy narażone będą częściej na działanie erozyjne, czy udary.
Komentarze (1)