Korozja elektrochemiczna
Korozja elektrochemiczna jest wynikiem działania lokalnych ogniw galwanicznych tworzących się na powierzchni metalu w momencie zetknięcia z wilgocią, która pełni rolę elektrolitu. Lokalne ogniwa powodujące korozję to najczęściej ogniwa powstające na skutek:
- stykania się ze sobą dwóch metali, zwana korozją galwaniczną lub stykową (opisaną w dalszej części artykułu),
- stykania się metalu ze składnikami niemetalicznymi (np. z węglem będącym dodatkiem w każdej stali),
- częściowego pokrycia metalu warstwą tlenku,
- kontaktu metalu z elektrolitem o różnym składzie (np. roztworem mającym odmienne stężenie tlenu w różnych częściach objętości) – tworzą się wówczas ogniwa stężeniowe.
Elektrolitem najczęściej jest woda opadowa lub wilgoć kondensująca się na powierzchni metalu. Dla zobrazowania procesu korozji elektrochemicznej warto wyobrazić sobie sytuację, w której do dachu przybijamy stalowymi gwoździami blachę miedzianą. Podczas kontaktu z wodą opadową, czyli deszczem, powstaje ogniwo. W ogniwie tym żelazo (czyli główny składnik stalowego gwoździa) jest metalem o niższym potencjale, czyli jest anodą, zaś miedź posiada wyższy potencjał i jest katodą. Gwóźdź zacznie powoli roztwarzać się w elektrolicie, czyli ulegnie utlenieniu, natomiast elektrony za pośrednictwem miedzi będą przekazywane rozpuszczonemu w wodzie tlenowi lub innym jonom zawartym w roztworze.
Reakcja anodowa przebiega następująco: Fe → Fe2+ + 2e–
Procesy elektrodowe mogą przebiegać w różny sposób. Najbardziej typowe procesy katodowe zachodzą z udziałem tlenu atmosferycznego w wodzie. W zależności od pH roztworu reakcje te mają różny przebieg:
- reakcja katodowa w roztworze obojętnym (tlen ulega redukcji powodując alkalizację roztworu):
- reakcja katodowa w roztworze kwasowym (tlen ulega redukcji powodując zobojętnienie roztworu):
Komentarze (0)