Antykorozja

Problemy malowania proszkowego powłok cynkowych

W niektórych przypadkach podczas procesu utwardzania powłoki lakierowej w podwyższonej temperaturze na powierzchni powłoki pojawiają się defekty pomimo przestrzegania instrukcji wytwarzania tego typu systemów ochronnych. Co więcej, podobne problemy mogą pojawiać się tylko na części partii pokrywanych wyrobów lub tylko w specyficznych miejscach na malowanej powierzchni. Dlatego też celowe wydaje się podjęcie tematu ustalenia możliwych przyczyn powstawania wad systemów duplex, które nie do końca są wyjaśnione w literaturze fachowej. 
W celu uzyskania powłoki o wysokiej jakości, warunkiem koniecznym, choć niewystarczającym, jest odpowiednie przygotowanie powierzchni powłoki cynkowej przeznaczonej do malowania. Podłoże ocynkowane powinno być pozbawione luźno związanych produktów korozji cynku, smarów, olejów i innych zanieczyszczeń. Zgodnie z normą PN-EN ISO 12944 przygotowanie powierzchni ocynkowanych zanurzeniowo zależy od tego czy są to powierzchnie bezpośrednio po cynkowaniu, czy sezonowane [3].

Powierzchnia niesezonowana powinna być wolna od wszelkiego rodzaju uszkodzeń czy wad. W przypadku ich wystąpienia, powierzchnię cynku należy naprawić w takim stopniu, który zapewni ochronę barierową i protektorową powierzchni stali. Należy również usunąć zanieczyszczenia z powierzchni ocynkowanych ogniowo, tj. smar, olej, pozostały topnik lub materiały służące do znakowania wyrobów. Podczas sezonowania na powierzchni powłoki cynkowej może tworzyć się warstwa produktów korozji cynku w postaci słabo związanych tlenków i soli, zwana zwyczajowo biała korozja lub biała rdza. Skład zgorzeliny w dużej mierze zależy od rodzaju środowiska korozyjnego. Na powierzchni mogą się również gromadzić różnego rodzaju zanieczyszczenia. Dlatego też powierzchnia powłoki cynkowej przed malowaniem proszkowym wymaga szczególnych zabiegów. 
Wybór metody przygotowania powierzchni zależy od rodzaju i wielkości zanieczyszczenia. Możliwe jest stosowanie czystej, gorącej wody zawierającej środek powierzchniowo czynny i dokładne zmycie całej powierzchni z użyciem syntetycznej włókniny z osadzonym ścierniwem. Do bardziej zabrudzonych elementów można użyć oczyszczania gorącą wodą pod ciśnieniem, parą wodną lub obróbkę strumieniowo-ścierną poprzez omiatanie. Dobrą metodą przygotowania powierzchni przed malowaniem proszkowym jest też nanoszenie powłok konwersyjnych, np. fosforanowych. 
Pomimo zastosowania odpowiednich metod przygotowania powierzchni, odpowiedniego doboru farb proszkowych oraz przestrzegania instrukcji technologicznych, czasami na powierzchni systemów duplex pojawiają się wady. Występują one w postaci pinholi (małych dziurek podobnych do nakłucia szpilką) lub większych pęcherzy. Mogą one prowadzić do powstawania nieszczelności powłoki malarskiej. Przykład wad powierzchniowych powłoki proszkowej przedstawiono na fot. 2.