Nowe wydanie normy EN 1090–2:2018
Od 1 lipca 2014 r. obowiązuje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 305/2011 [1]. Nakłada ono na wytwórców stalowych i aluminiowych konstrukcji budowlanych obowiązek oznakowania konstrukcji znakiem CE, a co za tym idzie konieczność wdrożenia i certyfikowania systemu Zakładowej Kontroli Produkcji (FPC) wg normy EN 1090–1. Ponadto konstrukcje muszą być wykonane zgodnie z zasadami określonymi w normie EN 1090–2 – „Wymagania techniczne dotyczące konstrukcji stalowych”.
Wymagania te dotyczą między innymi: dokumentacji i specyfikacji wyrobu; materiałów konstrukcyjnych zastosowanych do wyrobu; spawania; łączenia mechanicznego; tolerancji geometrycznych; kontroli, badań i działań korygujących. Dotyczą również zabezpieczenia antykorozyjnego łącznie z powłokami malarskimi i cynkowaniem ogniowym.
We wrześniu 2018 r. opublikowane zostało nowe wydanie normy EN 1090–2. Zmiany, jakie za sobą przyniosła nowelizacja, dotyczą również wymagań z zakresu zabezpieczenia antykorozyjnego stalowych konstrukcji budowlanych.
W niniejszym artykule przedstawione zostały przykłady tych wymagań zawartych w normie EN 1090–2:2018
Zabezpieczenie antykorozyjne wg EN 1090
W części pierwszej normy EN 1090–1 „Wykonanie konstrukcji stalowych i aluminiowych”, cz. 1 „Zasady oceny zgodności elementów konstrukcyjnych” [2], w wymaganiach dotyczących trwałości elementów konstrukcji, norma w puncie 4 wskazuje, by wszystkie wymagania dotyczące zabezpieczenia przed korozją określone zostały w specyfikacji elementu. Wskazuje ponadto, że trwałość elementów zależy od ich zastosowania, warunków ekspozycji i wszystkich środków ochrony przed korozją. To powiązanie trwałości konstrukcji z jej zabezpieczeniem antykorozyjnym wskazuje na ważność antykorozji dla procesu eksploatacji konstrukcji.
W rozdziale 10 norma określa wymagania dotyczące przygotowania powierzchni elementów do nakładania powłok malarskich lub innych po wytworzeniu elementu konstrukcji. Przywołuje również konieczność uwzględnienia w specyfikacji wyrobu wymogów dotyczących zastosowania konkretnego systemu powłok antykorozyjnych.
W zakresie szczegółowych wymagań dotyczących systemów ochrony antykorozyjnej odsyła nas do:
- załącznika „F” EN 1090–2 [2] oraz normy EN ISO 12944 [4] – w zakresie malowania powierzchni; (W przypadku norm serii EN ISO 12944 należy mieć również na uwadze nowelizację norm, jaka nastąpiła w roku 2018);
- załącznika „F” EN 1090–2 [2] oraz norm EN ISO 12679, EN ISO 12670, EN ISO 14713 – w zakresie powłok metalowych natryskiwanych cieplnie;
- załącznika „F” EN 1090–2 [2] oraz norm EN ISO 1461, EN ISO 14713 – w zakresie cynkowania zanurzeniowego;
Komentarze (0)