Należy tu wspomnieć o specyficznej sytuacji, w której wydana wcześniej decyzja o pozwoleniu na budowę i projekt budowlany budynku złożony w urzędzie nie obejmował lakierni, a w trakcie realizacji robót budowlanych inwestor uznał, że konieczne jest dołączenie działu lakierni do budowanego lub adaptowanego aktualnie obiektu. W takiej sytuacji, zgodnie z przepisami zawartymi w ustawie Prawo budowlane w art. 36a, konieczne jest uzyskanie tzw. pozwolenia zamiennego z powodu istotnego odstąpienia od warunków wydanej już decyzji o pozwoleniu na budowę. Nie jest to procedura trudna, ale wymaga uzupełnienia wystąpienia o wydanie pozwolenia zamiennego skorygowaną częścią projektu budowlanego z ostateczną prawomocną decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach i oceną zagrożenia wybuchem obejmującą pomieszczenia planowanej lakierni. Innym sposobem na zalegalizowanie lakierni w nowo budowanym obiekcie w sytuacji, gdy nie było jej w pierwotnym projekcie budowlanym jest dokończenie budowy bez żadnych poważnych istotnych zmian i przeprowadzenie procedury uzyskania pozwolenia na użytkowanie bez lakierni. Jednocześnie w ramach wykonywanych robót budowlanych i budowlano-instalacyjnych można wykonać niektóre prace budowlane w pomieszczeniu przyszłej lakierni, uznając je w istniejącym projekcie budowlanym za tzw. zmiany nieistotne (np. wykonać otwór wentylacyjny w posadzce pomieszczenia, przygotować przepusty dachowe dla kanałów wentylacyjnych i zmodyfikować układ instalacji wewnętrznych przystosowując je do podłączenia urządzeń stacjonarnych przyszłej lakierni). Następnie po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie bez lakierni należy przeprowadzić procedurę zmiany sposobu użytkowania pomieszczenia, poprzedzając ją uzyskaniem DoŚU i oceną zagrożenia wybuchem, czyli tymi elementami, które decydują o uznaniu zmian w projekcie i realizowanej budowie jako istotne odstąpienie od wydanej wcześniej decyzji o pozwoleniu na budowę. Oczywiście warunek wydania DoŚU w oparciu o KIP musi być zachowany. W innym przypadku konieczna będzie druga decyzja o pozwoleniu na budowę. Takie dwuetapowe działanie inwestorów zdarza się najczęściej, gdy faktycznie projekt zakładu celowo nie przewidywał organizacji lakierni oraz w przypadkach, gdy pominięcie lakierni w pierwotnym projekcie budowlanym obiektu podyktowane było koniecznością szybkiego rozpoczęcia i zakończenia budowy, a ominięcie długotrwałej procedury uzyskania DoŚU oraz wykonania projektu technologicznego lakierni skraca czas rozpoczęcia inwestycji nawet o kilka miesięcy. Realizacja budowy to okres, w którym wykonać można pominięte procedury i projekty dla lakierni ciekłej. To specyficzna sytuacja i raczej nie należy jej nadużywać. W ustawie Prawo budowlane znajduje się art. 33 ust. 1 wykluczający podział jednego przedsięwzięcia na dwie części i dwie odrębne decyzje o pozwoleniu na budowę. Dlatego może pojawić się opinia wyrażona bez głębszej analizy stwierdzająca, że opisana powyżej procedura nie może być zastosowana. Jednak wyroki wydawane przez NSA odnośnie podziału przedsięwzięcia na dwa odrębne pozwolenia na budowę dotyczą w zasadzie inwestycji związanych z zagospodarowaniem terenu inwestycjami drogowymi i infrastrukturą techniczną. W opisanej powyżej procedurze zamknięcia budowy uzyskanym pozwoleniem na użytkowanie i uruchomieniem kolejnej procedury uzyskania pozwolenia na budowę przepis art. 33 ust. 1 nie ma zastosowania i nie stanowi tu ograniczenia.
Komentarze (0)