Jak wynika z treści ust. 2, nie trzeba wnikać głęboko w treść dalszej części tego paragrafu, żeby już na samym początku znaleźć dwa z wielu warunków, dla których procedura zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania musi być przeprowadzona nawet w obiekcie przemysłowo-produkcyjnym, gdy planowana jest w nim nowa lakiernia. To zmiana warunków bezpieczeństwa pożarowego i zmiana warunków ochrony środowiska decyduje o klasyfikacji nowej funkcji obiektu lub jednego z pomieszczeń. Lakiernia wymaga opracowania oceny zagrożenia wybuchem i uzyskania decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych, odrębnego pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza, a często także pozwolenia na wytwarzanie odpadów. Istotne jest także to, że następuje zmiana, a nie to, czy ta zmiana spowoduje, że obiekt będzie bezpieczniejszy pod względem pożarowym lub przyjaźniejszy dla środowiska. Warunkiem zmiany sposobu użytkowania jest już sama zmiana, czyli stan inny od dotychczasowego. Fakt funkcjonowania kiedyś w takim obiekcie jakiejś lakierni niczego nie zmienia w zakresie wymaganych procedur. DoŚU wydawana jest dla planowanego nowego przedsięwzięcia i musi opisywać i obejmować dokładnie planowane rozwiązania, technologie i parametry urządzeń w lakierni oraz konkretne materiały opisane w kartach charakterystyki każdego wykorzystywanego materiału. Ocena zagrożenia wybuchem także odnosi się do konkretnego układu i funkcji lakierni, używanych materiałów, maszyn stacjonarnych i stosowanych technologii. Nawet w przypadku, gdy inwestor dysponuje jakimiś archiwalnymi opracowaniami i decyzjami administracyjnymi konieczne jest wykonanie nowych, dopasowanych w treści do stanu planowanej lakierni i jej wyposażenia, jaki pojawi się finalnie w obiekcie. Nawet w obiekcie, w którym legalnie funkcjonuje lakiernia, przeniesienie jej do innego pomieszczenia lub znacząca rozbudowa o nowe stanowiska także wymaga przeprowadzenia procedury zmiany sposobu użytkowania, choć w praktyce większość użytkowników rozbudowywanej lub przenoszonej lakierni liczy na niedopatrzenie urzędu w razie ewentualnej kontroli lakierni legalnie funkcjonującej do dnia jej przebudowy lub rozbudowy. To nie pierwszy przypadek, w którym literalne zapisy prawa stają w sprzeczności z logiką i praktyką działania. Nie ma jednak wątpliwości, że znacząca rozbudowa lakierni lub jej przeniesienie do innego pomieszczenia obiektu wymaga dokonania zgłoszenia zmiany użytkowania części obiektu, o ile nie uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę.
Brak MPZPT powoduje, że dla planowanej inwestycji inwestor zmuszony jest ponieść koszty zleconych opracowań, zanim zyska pewność, że planowane przedsięwzięcie będzie w ogóle możliwe. Mając wypis z MPZPT kolejne kroki można robić z narastającą pewnością celowości ponoszonych kosztów. Bez wypisu z MPZPT trzeba podjąć pewne ryzyko. To spory problem, nie tylko ze względu na obawę o celowość poniesionych kosztów, ale też w sytuacji, gdy lakiernia powstać ma w dzierżawionym obiekcie lub części jego pomieszczeń. Wskazane powyżej działania i procedury trwają kilka miesięcy, a nikt nie chce nigdy ponosić kosztów wynajmu obiektu, jeżeli nie może w nim od razu prowadzić swojej działalności. Właściciel obiektu z pewnością wynajmie pomieszczenia innemu najemcy, gdy trafi się taka okazja, a nikt nie zwróci inwestorowi poniesionych kosztów, gdy procedury formalne zostaną już uruchomione.
Nie ma tu prostej i skutecznej rady, jak postąpić, poza apelem do właściciela obiektu o zrozumienie sytuacji i tego, że legalizacja lakierni w obiekcie jest też w jego interesie. Jako właściciel obiektu może przyjąć na siebie część sankcji karnych z tytułu wykorzystywania obiektu niezgodnie z jego przeznaczeniem. Zgodnie z przepisami za aspekty budowlane i stan prawny nieruchomości odpowiada właściciel obiektu lub jego zarządca i nie może on w prosty sposób cywilną umową najmu przełożyć tej odpowiedzialności na dzierżawcę. Może co najwyżej spróbować to zrobić, zasłaniając się niewiedzą o poczynaniach najemcy na wydzierżawionej powierzchni.
Zakładając jednak pozytywny rozwój sytuacji, w którym inwestorowi uda się sprawnie i szybko wykonać wstępne działania, uzyskując DoŚU oraz decyzję o warunkach zabudowy, można przystąpić do dalszych działań. W tym miejscu następuje rozdział formalności w procedurze zgłoszenia i pozwolenia na budowę na dwie odrębne drogi. W trybie zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania do posiadanych już dokumentów i decyzji administracyjnych dołączyć należy rysunek rzutu parteru pomieszczeń objętych zgłoszeniem przygotowany przez projektanta z uprawnieniami. W zasadzie powinny to być dwa rysunki. Jeden, pokazujący stan, funkcje i podział obiektu na pomieszczenia przed zmianą jego funkcji, i drugi, obrazujący zakres planowanych zmian i lokalizacji stanowisk pracy oraz urządzeń stacjonarnych. Do części rysunkowej dołączyć jeszcze należy zwięzły opis techniczny, który wyraźnie wskazywać powinien brak konieczności wykonania istotnych prac budowlanych i budowlano-instalacyjnych prowokujących odrzucenie zgłoszenia i wskazanie przez urząd wymogu uzyskania pozwolenia na budowę jako właściwej procedury budowlanej. W opisie technicznym umieścić należy także zwięzły opis planowanych czynności, stosowanych materiałów i technologii, ale ten element zawarty być powinien w opracowanym projekcie technologicznym. Kolejnym dokumentem do zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania jest ekspertyza techniczna przygotowana przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane (najczęściej jest to projektant o specjalizacji konstrukcyjnej lub architekt). To nie jest skomplikowany i kosztowny dokument, ale wymagany jako załącznik do zgłoszenia. Jeszcze dokumenty formalne dokonującego zgłoszenie, i musi to już być właściciel nieruchomości, a precyzyjniej osoba lub firma władająca nieruchomością na cele budowlane, ale może ona być reprezentowana w ramach udzielonego pełnomocnictwa przez projektanta lub dzierżawcę pomieszczeń.
W procedurze zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania, ze względu na koszty, największe kontrowersje budzą aspekty oceny warunków ochrony przed pożarem. W ust. 6, pkt 2a, par. 71 ustawy Prawo budowlane ustawodawca wskazuje:
W przypadku zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, polegającej na podjęciu lub zaniechaniu w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki bezpieczeństwa pożarowego do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć ekspertyzę rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych.
Taka ekspertyza wykonana zostać może tylko przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia w zakresie ochrony przeciwpożarowej. Jeżeli w ekspertyzie ppoż. pojawią się aspekty sugerujące niespełnienie przez obiekt z nową funkcją podstawowych wymagań w ochronie przeciwpożarowej, to planowana inwestycja może być niemożliwa do przeprowadzenia. Przyczyną może stać się przyjęta klasyfikacja wybuchowa pomieszczeń lakierni jako zagrożonych wybuchem i zbyt mała odległość obiektu od budynków sąsiadujących, a także niedostosowanie rozwiązań budowlanych w obiekcie do wymogów związanych z nową klasyfikacją wybuchową pomieszczeń. Dlatego przed rozpoczęciem realizacji procedur budowlanych dla projektowanej lakierni w istniejącym obiekcie należy zwrócić się do rzeczoznawcy ppoż., zaprzyjaźnionego funkcjonariusza Państwowej Straży Pożarnej, ostatecznie do doświadczonego w tych tematach architekta o wizytację obiektu i miejsca planowanej lakierni, aby potwierdził, że można ją w takim obiekcie legalnie zorganizować.
Opisując procedurę i tryb zmiany sposobu użytkowania obiektu lub jego części, wyraźnie zaznaczyć należy, że w obowiązujących przepisach budowlanych nie ma trybu pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania. Art. 71 ustawy Prawo budowlane opisuje tryb postępowania w procedurze zgłoszenia, czyli bez wydawania odrębnej decyzji administracyjnej. Ustawa Prawo budowlane wskazuje jednocześnie kilka innych przypadków wymagających zgłoszenia. Jednak w trybie pozwolenia dla nowego przedsięwzięcia wskazane jest tylko postępowanie w celu uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę. Należy unikać skrótów myślowych formułujących rzekomy tytuł formalnoprawny, w którym chodzi w rzeczywistości o zmianę sposobu użytkowania obiektu lub jego części w trybie decyzji o pozwoleniu na budowę i kierować na właściwą drogę każdego, kto szuka w przepisach i komentarzach właściwego dla siebie trybu działania. Tworzenie pojęć o innej treści niż sformułowanie zdefiniowane w akcie prawnym może wprowadzać w błąd. Takie sformułowania to także samowola budowlana niemająca swojej definicji w przepisach prawa czy zgoda sąsiadów, która w praktyce nie jest wymagana w żadnym z rodzajów przedsięwzięć budowlanych. Należy zatem uważać na formułowane tytuły procedur i postępowań, szczególnie gdy mogą one trafić na strony internetowe, pogłębiając chaos w przekazywanych poradach i informacjach, w efekcie przyczyniając się do powstawania obiegowych mitów.
W kolejnej części cyklu opisana zostanie zawartość pakietu dokumentacji przedprojektowej i decyzji administracyjnych poprzedzających pracę architekta i projektantów branżowych. Jeżeli konieczne jest szybkie udzielenie informacji w zakresie wszystkich wymaganych formalności dla lakierni, proszę je kierować pod adresem projekter@projekter.pl, a w sprawach pilnych lub kłopotliwych proszę o kontakt telefoniczny pod nr. 601 221 760. Postaram się sprawnie pomóc i udzielić wymaganych informacji. Jeżeli planowana inwestycja ma odległy termin realizacji, zachęcam do zapoznania się z treścią kolejnych części cyklu zawierających opis wymaganych procedur i formalności, przy organizacji i użytkowaniu lakierni ciekłej:
- Część 4. Pakiet dokumentacji przedprojektowej.
- Część 5. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach.
- Część 6. Ocena zagrożenia wybuchem.
- Część 7. Obowiązki właściciela budynku.
- Część 8. Konflikt społeczny. Gdy sąsiedzi nie wyrażają zgody. Protest na etapie procedur administracyjnych.
- Część 9. Konflikt społeczny. Gdy sąsiedzi nie wyrażają zgody. Konflikt na etapie funkcjonowania lakierni.
Robert Grzywaczewski
tel. 601 221 760
projekter@projekter.pl
Komentarze (0)