Normy/Prawo

W treści tego przepisu jest mowa o procedurze oceny oddziaływania na środowisko, a nie zmianie statusu przedsięwzięcia z potencjalnie znacząco oddziałującego na środowisko na zawsze znacząco oddziałujące na środowisko. To bardzo istotne, ponieważ zmiana procedury oceny przedsięwzięcia i wydania dla niego DoŚU w innym trybie niż KIP nie zmienia rodzaju planowanego przedsięwzięcia, co nadal umożliwia jego realizację nawet dla tych przypadków, w których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu (MPZPT) wprowadza zakaz realizacji przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko. Jest to informacja uspokajająca dla inwestorów, którzy planując organizację lakierni, znajdują taki zapis w wypisie z MPZPT. Szkoda jedynie, że wskutek postanowienia urzędu o zmianie podstawy prawnej procedury DoŚU inwestor zmuszony jest do zlecenia opracowania pełnego projektu budowlanego i wykonania wszystkich działań prowadzących do uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę. Następnie do przejścia przez formalne odbiory techniczne prowadzące do uzyskania nowej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu lub jego części. To szczególnie dotkliwe, gdy wysokie koszty działań formalnych w trybie uzyskania pozwolenia na budowę muszą być poniesione do legalnej organizacji lakierni w pomieszczeniach wydzierżawianego obiektu niestanowiącego własności inwestora, a dzierżawa planowana jest na okres co najwyżej kilku kolejnych lat. 

Nie ma tu jednak innej możliwości, chyba że DoŚU wydana zostanie bez konieczności przeprowadzenia procedury oceny oddziaływania na środowisko. W takim przypadku nadal zachowana jest możliwość legalnej organizacji lakierni w istniejącym budynku w trybie znacznie prostszego i krótszego zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania, bez stresującej procedury odbiorów i opinii wydanej przez Państwową Straż Pożarną, Powiatowy Inspektorat Sanitarny oraz kontroli inspektora nadzoru budowlanego. 

W przypadku budowy nowego obiektu z lakiernią sprawa jest oczywista, bo tu bezwzględnie wymagana jest decyzja o pozwoleniu na budowę. W razie adaptacji pomieszczenia w funkcjonującym obiekcie sprawa wyboru odpowiedniej procedury budowlanej rozstrzyga się dopiero po wydaniu DoŚU. 

Na tym etapie dalsze działania poprzedzać będą wykonanie projektu budowlanego do uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę lub koncentrować na zebraniu nieco innych dokumentów do zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu lub jego części. W początkowej fazie prac nad formalnościami dla organizowanej lakierni ciekłej zakres działań i dokumentów wymaganych w obu procedurach budowlanych jest identyczny dla pozwolenia i zgłoszenia. Pierwszą decyzją administracyjną, jaką należy uzyskać, jest właśnie DoŚU, ale do opracowania Karty Informacyjnej Przedsięwzięcia wymaganej do złożenia wniosku o wydanie DoŚU konieczny jest szczegółowy opis parametrów technicznych planowanego przedsięwzięcia, ponieważ Karta Informacyjna Przedsięwzięcia opiera się na danych technicznych i technologicznych planowanej lakierni. Przed 2016 rokiem uzyskanie DoŚU realizowane było powszechnie przez projektantów jako pierwszy krok ich działań, a informacje techniczne o lakierni umieszczane w KIP nie opierały się o szczegółowy projekt technologiczny, a co najwyżej o program użytkowy lub koncepcję technologiczną zagospodarowania lakierni. Takie niewłaściwe obecnie postępowanie niestety pokutuje jeszcze w świadomości niektórych osób podejmujących się przygotowania Karty Informacyjnej dla planowanej lakierni. 

Należy jednak brać pod uwagę zmiany w przepisach, które weszły w życie po 1 stycznia 2017 roku i dotyczą wysokich kar pieniężnych sięgających nawet jednego miliona złotych w przypadku realizacji przedsięwzięcia niezgodnie z warunkami określonymi w wydanych decyzjach administracyjnych, a szczególnie w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Dalece posunięte uprawnienia inspektorów kontroli środowiskowej umożliwiają im samodzielne określenie, które różnice uznać należy za istotne pomiędzy treścią wydanej ostatecznej DoŚU zawierającej informacje z KIP lub raportu o oddziaływaniu na środowisko, a ostatecznym układem i wyposażeniem technicznym lakierni. Ponieważ parametry urządzeń i stosowane materiały stanowią podstawę do określenia obszaru oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, to zmianę tych parametrów uznać można za naruszenie warunków określonych w wydanej decyzji. W praktyce, gdy inwestor planuje wstawienie do lakierni kabiny lakierniczo-suszarniczej, to powinien najpierw dokonać wyboru typu i rodzaju tego urządzenia oraz określić dla KIP jego parametry techniczne, tj. rodzaj i moc palnika, wydajność systemu wentylacyjnego, wysokość, przekroje i zakończenie emitorów oraz lokalizację w obiekcie central grzewczo-wentylacyjnych tego urządzenia. Podobna sytuacja dotyczy innych instalacji z emitorami, jak np. stanowiska szlifierskie, lakiernicze, a nawet wentylacji pomieszczeń dla lakierników czy kuchni farb. Opis przedsięwzięcia i jego parametry wpisane do KIP lub raportu o oddziaływaniu na środowisko nie mogą być inne w ostatecznym projekcie technologicznym lakierni finalnie w wyposażonym już obiekcie.