Wydarzenia

Tegoroczna konferencja zgromadziła rekordową liczbę uczestników – 180 i rekordową liczbę referatów – 36 w 6 sesjach tematycznych, w tym 3 plenarne.
Konferencja rozpoczęła się od wręczenia nagród i odznaczeń. Dwunastą już Odznakę Wielkiego Korozjonisty otrzymała w tym roku Urszula Szczyrek. Nagrodę w ogłoszonym na ubiegłorocznej konferencji konkursie na scenariusz prezentacji/filmu na temat korozji i jej skutków, przeznaczonej dla uczniów w wieku 9–12 lat, otrzymały Agnieszka Dobek-Halman i Anna Białecka – scenariusz powstał przy współudziale Agnieszki Zapadki. Polskie Stowarzyszenie Korozyjne postanowiło nagradzać co roku najlepszy produkt/technologię/wydarzenie w dziedzinie zabezpieczeń antykorozyjnych. W tym roku nagrodzono preparat IKOROL – produkt inhibitorowy zwiększający przyczepność kolejnych warstw systemu antykorozyj­nego do gorzej przygotowanych powierzchni stalowych, powierzchni ocynkowanych zanurzeniowo i powierzchni z pozostawionymi powłokami malarskimi, produkowany w Laboratorium Procesów Technologicznych Wydziału Chemicznego Politechniki Warszawskiej. Z okazji jubileuszu uczestnicy mogli obejrzeć krótki film prezentujący wybrane fotografie z wszystkich poprzednich konferencji wraz z komentarzem opracowanym i przedstawionym przez Aleksandrę Baraniak i Wojciecha Sokólskiego.

Konferencję prowadziła Agnieszka Królikowska, prezes PSK.Sesję plenarną rozpoczął referat „People I met”, w którym prof. Pier Luigi Bonora przypomniał wybitne postacie zajmujące się korozją i ochroną przed korozją.
W drugim referacie plenarnym Agnieszka Królikowska podkreśliła jak ważne jest jednoznaczne ustalenie procedur i harmonogramu oraz sprawdzenie wiarygodności wszystkich członków biorących udział w pracach antykorozyjnych dla prawidłowego wykonania zabezpieczenia dużych konstrukcji stalowych zarówno nowych, jak i remontowanych. Brak współpracy i uzgodnień wielu jednostek realizujących całą inwestycję budowlaną może powodować obniżenie jakości i trwałości zabezpieczenia, przedłużenie czasu realizacji inwestycji, a w konsekwencji wzrost kosztów bezpośrednich, a przy remontach również pośrednich. W referacie omówiła najważniejsze zagadnienia, które muszą być zamieszczone w odpowiednich dokumentach przed rozpoczęciem prac na wytwórni albo na placu budowy i które są warunkiem uzyskania długotrwałego, skutecznego zabezpieczenia przed korozją.
Trzeci referat wygłosił Maciej Wiśniewski z firmy Sika, która w tym roku obchodzi 25-lecie obecności na rynku polskim. Autor przedstawił kilka z wielu inwestycji realizowanych z wykorzystaniem produktów firmy Sika
Na zakończenie pierwszego dnia konferencji odbył się pokaz nakładania powłoki zmieniającej barwę wraz z grubością, zorganizowany przez firmę Wilckens.
Referaty tematyczne wygłaszane były w dwóch równoległych sesjach – wybrane będą publikowane w czasopiśmie „Ochrona przed Korozją”. Sesję „Powłoki ochronne” rozpoczął referat prezentujący właściwości ochronne systemów powłokowych w naturalnych i laboratoryjnych warunkach korozyjnych (M. Zubielewicz, A. Ślusarczyk, G. Kamińska-Bach, A. Królikowska, L. Komorowski). Badania wykonano w ramach realizacji projektu CORNET/4/17/2014 „Kryteria i wytyczne oceny i doboru antykorozyjnych systemów malarskich na konstrukcje stalowe” o akronimie DuraCoat. Stwierdzono, że dotychczasowe wyniki badań w dużym stopniu odpowiadają rzeczywistemu zachowaniu się powłok w czasie kilkunastoletniej eksploatacji w środowisku naturalnym o kategorii korozyjności C4–C5. Marcel de Haan z PPG w swoim wystąpieniu poruszył zagadnienia dotyczące celowości oznaczania rezystancji upływu, jako kryterium dopuszczenia powłoki do zabezpieczania wewnętrznych powierzchni zbiorników na paliwa płynne. Kryterium to (≤ 106 Ω) obowiązuje, oprócz Polski, jeszcze tylko na Białorusi, Ukrainie, częściowo w Rosji, w Chinach, a w Europie Zachodniej tylko w Niemczech. Jacek Bordziłowski przedstawił kilka ciekawych przypadków przedwczesnego kredowania nawierzchniowych alifatycznych powłok poliuretanowych, którego przyczyną była obecność zanieczyszczeń chemicznych, głównie tlenków azotu, pochodzących m.in. z nawożenia plantacji szparagów. W sesji tej znalazły się ponadto referaty prezentujące: problemy doboru warunków elektrochemicznych pomiarów korozyjnych i interpretacji wyników (A. Królikowski), kierunki rozwoju natryskiwania cieplnego (P. Milewski), właściwości powłoki fluoropolimerowej Fluorex Finish (M. Hop), możliwości wyrobów poliuretanowych utwardzanych wilgocią z powietrza (V. Pascalenko) oraz nowoczesne rozwiązania ekologiczne dotyczące farb proszkowych i systemów przeciwkorozyjnych spełniające wymagania Green Buildings (K. Skubiszewska).

Równolegle z sesją „Powłoki ochronne”, w której znalazło się najwięcej referatów, odbywały się dwie inne sesje: „Korozja i ochrona żelbetu” oraz „Problemy inspektorów nadzoru”. W pierwszej z nich omówiono: zastosowanie betonu wodoszczelnego w celu zapewnienia trwałości konstrukcji betonowych (W. Świerczyński, B. Gądecki), wpływ dodatków polimerowych, takich jak: kopolimer styrenowo-akrylowy, polimer styrenowo- butadienowy, alkohol poliwinylowy i standardowa domieszka na bazie glikolu polipropylenowego – na skurcz kompozytów cementowych (M. Gruszczyński, M. Lenart, U. Paszek), nową nieniszczącą metodę diagnostyczną procesów korozyjnych na konstrukcjach żelbetowych opartą na równoczesnej analizie wyników trzech technik elektrochemicznych: potencjału stacjonarnego, impulsu galwanostatycznego oraz elektrochemicznej spektroskopii impedancyjnej, opracowaną w ramach Programu INNOTECH (R. Filipiak i współpracownicy w projekcie), stosowane w budownictwie betony żywiczne (R. Kasak) i wyniki badań porównawczych przyczepności do betony prętów stalowych i stalowych ocynkowanych (A. Rusin). W drugiej równoległej sesji znalazły się wystąpienia prezentujące znaczenie dla pracy inspektora badań z zakresu ochrony przed korozją wykonywanych przez niezależne laboratoria (M. Dyrda), rolę inspektora prac malarskich w zależności od pracodawcy i jego funkcji w procesie inwestycyjnym (M. Jaczewski). W ostanim referacie tej sesji Jerzy Kozłowski omówił wymagania w zakresie ochrony przed korozją oraz kompetencji i szkolenia personelu nadzorującego i wykonującego prace antykorozyjne w odniesieniu do projektu KorrAll. Autor przedstawił cele i zadania projektu partnerskiego KorrAll zrealizowanego w ramach programu „Uczenie się przez całe życie” – Leonardo da Vinci obejmującego: ustalenie istniejących sposobów kwalifikacyjnych w dziedzinie ochrony przed korozją, analizę norm, procedur i przepisów technicznych, porównanie stanu kształcenia i dokształcania w krajach uczestników projektu (Niemcy, Rumunia, Polska), analizę metod dla przyszłej transparentności kwalifikacji oraz możliwości zrównania kompetencji personelu w wymiarze europejskim.
W sesji „Przygotowanie powierzchni” Lech Kwiatkowski przedstawił krótki przegląd zmian jakim ulegały technologie powłok konwersyjnych od czasu ich wprowadzenia do praktyki przemysłowej. Zdaniem autora, „na nowe materiały, które miałyby lepiej zdefiniowaną powierzchnię pod względem składu chemicznego i struktury czeka już zebrana do tej pory ogromna wiedza podstawowa w dziedzinie chemii supramolekularnej i nanotechnologii”. Innowacje w zakresie strumieniowo-ściernych metod obróbki powierzchni były przedmiotem czterech referatów, a nowoczesnych technologii chemicznego przygotowania powierzchni dotyczył referat wygłoszony przez Marka Budziszewskiego, w którym autor zaprezentował coraz szerzej wprowadzane na rynek nanotechnologie, oparte na jonach cyrkonu, tytanu i silanach. Nowe technologie przygotowania powierzchni spełniają wymagania ochrony środowiska, konieczności jednoczesnego przygotowania powierzchni różnych metali, a także zmniejszenia kosztów produkcji.
Kolejna sesja obejmowała tematykę związaną z transportem, magazynowaniem i przeróbką ropy naftowej. W wygłoszonych referatach omówiono zabezpieczanie przed korozją wagonów towarowych w świetle przepisów UE i VPI (E. Kordalewska), materiały i technologie do zabezpieczania powierzchni wewnętrznych zbiorników na paliwa płynne (J. Szczuka), wzrost wymagań w zakresie wykonywania zabezpieczeń konstrukcji typu offshore z punktu widzenia wykonawcy (R. Wypych), nowoczesne metody natryskiwania cieplnego (K. Szymański, B. Szczucka-Lasota, M. Gdesz) oraz zabezpieczenia ogniochronne przed pożarem węglowodorowym za pomocą pęczniejących farb epoksydowych (W. Zych, R. Perkins).
W ostatniej sesji „Infrastruktura i środowisko” znalazły się referaty poruszające tematykę: ochrony przeciwkorozyjnej podziemnej infrastruktury miejskiej i przemysłowej (W. Sokólski), wykonywania zabezpieczeń przeciwkorozyj­nych stalowych elementów konstrukcji hydrotechnicznych portów morskich (A. Szypiłow, A. Dobrzykowski), norm i wymagań dotyczących zabezpieczania przed korozją i pożarem konstrukcji platform wiertniczych i wydobywczych (A. Niedziółka, K. Trocewicz), przyczyn korozji ekranów akustycznych (A. Królikowska, L. Komorowski, J. Noworyta), problemów ze stosowaniem farb z efektem metalicznym w warunkach przemysłowych (P. Lula) oraz remontu Mostu Łazienkowskiego z wykorzystaniem wysokocynkowego gruntu etylokrzemianowego (R. Chrzanowski, A. Kulesza, R. Jędrasiak).
W trakcie konferencji, jak co roku, wręczono nagrody ufundowane przez PSK za najlepsze prace inżynierskie, magisterskie i doktorskie. W tym roku do kapituły wpłynęły tylko prace magisterskie. Pierwszą nagrodę otrzymała Agata Sotniczuk za pracę pt. „Wpływ obróbki cieplnej na wybrane właściwości nanokrystaliczne tytanu”, wykonaną pod kierunkiem dr hab. inż. Haliny Garbacz na Wydziale Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej. Wyróżnienie przyznano Mariuszowi Abramowi za pracę „Modyfikacja poliuretanowych lakierów proszkowych w kierunku poprawy ich właściwości aplikacyjnych”, wykonaną pod kierunkiem dr inż. Barbary Pilch-Pitery w Zakładzie Polimerów i Biopolimerów Wydziału Chemicznego Politechniki Rzeszowskiej, w ramach której opracowana została metoda chemicznej modyfikacji poliuretanowych farb proszkowych polisiloksanami, polegająca na wbudowaniu polisiloksanu w strukturę poliizocyjanianu. W wyniku takiej modyfikacji uzyskano poprawę rozlewności farb, a także właściwości powłok: poprawę tłoczności, odporności na uderzenie i ścieranie, wzrost hydrofobowości oraz zmniejszenie chropowatości, przy nieznacznym pogorszeniu odporności na zarysowanie. Wyniki realizacji pracy są przedmiotem krajowego i międzynarodowego zgłoszenia patentowego i czekają na zainteresowanych wdrożeniem technologii modyfikacji farb proszkowych do praktyki przemysłowej.    
      
Małgorzata Zubielewicz